< Psalmorum 9 >
1 In finem, pro occultis filii. Psalmus David. [Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo; narrabo omnia mirabilia tua.
2 Lætabor et exsultabo in te; psallam nomini tuo, Altissime.
3 In convertendo inimicum meum retrorsum; infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
4 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam; sedisti super thronum, qui judicas justitiam.
5 Increpasti gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.
6 Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu;
7 et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum,
8 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate: judicabit populos in justitia.
9 Et factus est Dominus refugium pauperi; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.
10 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.
11 Psallite Domino qui habitat in Sion; annuntiate inter gentes studia ejus:
12 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est; non est oblitus clamorem pauperum.
13 Miserere mei, Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis,
14 qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion:
15 exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum.
16 Cognoscetur Dominus judicia faciens; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
17 Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum. (Sheol )
18 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis; patientia pauperum non peribit in finem.
19 Exsurge, Domine; non confortetur homo: judicentur gentes in conspectu tuo.
20 Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt.
