Psalmorum 68

1 In finem. Psalmus cantici ipsi David. [Exsurgat Deus, et dissipentur inimici ejus; et fugiant qui oderunt eum a facie ejus.

Til songmeisteren; av David; ein salme, ein song. Gud reiser seg, hans fiendar vert spreidde, og dei som hatar honom, flyr for hans åsyn.

2 Sicut deficit fumus, deficiant; sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei.

Liksom røyk driv burt, so driv du deim burt; liksom voks brånar for eld, so gjeng dei ugudlege til grunnar for Guds åsyn.

3 Et justi epulentur, et exsultent in conspectu Dei, et delectentur in lætitia.

Og dei rettferdige gled seg, dei fagnar seg for Guds åsyn, dei frygdar seg med gleda.

4 Cantate Deo; psalmum dicite nomini ejus: iter facite ei qui ascendit super occasum. Dominus nomen illi; exsultate in conspectu ejus. Turbabuntur a facie ejus,

Syng for Gud, syng lov for hans namn! Bygg veg for han som fer fram i øydemarker, Jah er namnet hans, og fegnast for hans åsyn!

5 patris orphanorum, et judicis viduarum; Deus in loco sancto suo.

Far for farlause og domar for enkjor er Gud i sin heilage bustad.

6 Deus qui inhabitare facit unius moris in domo; qui educit vinctos in fortitudine, similiter eos qui exasperant, qui habitant in sepulchris.

Gud gjev dei einslege hus og heim, han fører fangar ut til lukka; berre dei motstridige bur i turrlende.

7 Deus, cum egredereris in conspectu populi tui, cum pertransires in deserto,

Gud, då du drog ut framfyre folket ditt, då du skreid fram i øydemarki (Sela)

8 terra mota est, etenim cæli distillaverunt, a facie Dei Sinai, a facie Dei Israël.

då skalv jordi, ja, himmelen draup for Guds åsyn, Sinai der burte skalv for Guds, Israels Guds, åsyn.

9 Pluviam voluntariam segregabis, Deus, hæreditati tuæ; et infirmata est, tu vero perfecisti eam.

Rikelegt regn let du falla, Gud, du styrkte arven din då han var utmødd.

10 Animalia tua habitabunt in ea; parasti in dulcedine tua pauperi, Deus.

Ditt folk sette seg ned i landet; Gud, du var god og reidde det til for armingen.

11 Dominus dabit verbum evangelizantibus, virtute multa.

Herren gjev sigersong; ein stor skare av kvinnor kjem med gledebod.

12 Rex virtutum dilecti, dilecti; et speciei domus dividere spolia.

Kongar yver herar flyr, dei flyr, og ho som sit heime, deiler herfang.

13 Si dormiatis inter medios cleros, pennæ columbæ deargentatæ, et posteriora dorsi ejus in pallore auri.

Når de ligg millom felæger, er det som sylvlagde duvevengjer, og vengfjører med grøn gullglima.

14 Dum discernit cælestis reges super eam, nive dealbabuntur in Selmon.

Når den Allmegtige spreider kongar der, er det som det snøar på Salmon.

15 Mons Dei, mons pinguis: mons coagulatus, mons pinguis.

Eit Guds fjell er Basans fjell, eit fjell med mange kollar er Basans fjell.

16 Ut quid suspicamini, montes coagulatos? mons in quo beneplacitum est Deo habitare in eo; etenim Dominus habitabit in finem.

Kvifor ser de skakt, de fjell med mange kollar, til det fjellet der Gud tekkjest å bu? Herren skal og bu der for alltid.

17 Currus Dei decem millibus multiplex, millia lætantium; Dominus in eis in Sina, in sancto.

Guds vogner er tvo gonger ti tusund, tusund på tusund, Herren er imillom deim, Sinai er i heilagdomen.

18 Ascendisti in altum, cepisti captivitatem, accepisti dona in hominibus; etenim non credentes inhabitare Dominum Deum.

Du for upp i det høge, førde fangar burt, tok gåvor millom menneskje, ogso av dei tråssuge, at du kunde bu der, Herre Gud.

19 Benedictus Dominus die quotidie: prosperum iter faciet nobis Deus salutarium nostrorum.

Lova vere Herren dag etter dag! Legg dei byrd på oss, er Gud vår frelsa. (Sela)

20 Deus noster, Deus salvos faciendi; et Domini, Domini exitus mortis.

Gud er for oss ein Gud til frelsa, og hjå Herren, Herren er det utvegar frå dauden.

21 Verumtamen Deus confringet capita inimicorum suorum, verticem capilli perambulantium in delictis suis.

Ja, Gud krasar hovudet på sine fiendar, den hærde hovudkruna på honom som ferdast i si syndeskuld.

22 Dixit Dominus: Ex Basan convertam, convertam in profundum maris:

Herren segjer: «Frå Basan tek eg deim att, eg vil taka deim att frå havsens djup,

23 ut intingatur pes tuus in sanguine; lingua canum tuorum ex inimicis, ab ipso.

so foten din må trakka i blod, tunga åt hundarne dine få sin lut av fiendarne.»

24 Viderunt ingressus tuos, Deus, ingressus Dei mei, regis mei, qui est in sancto.

Dei ser di sigersferd, Gud, sigersferdi der min Gud, min konge, fer inn i heilagdomen.

25 Prævenerunt principes conjuncti psallentibus, in medio juvencularum tympanistriarum.

Fyre gjeng songarar, etterpå harpespelarar midt imillom møyar som slær på trummor.

26 In ecclesiis benedicite Deo Domino de fontibus Israël.

Lova Gud i samlingarne, lova Herren, de som er av Israels kjelda!

27 Ibi Benjamin adolescentulus, in mentis excessu; principes Juda, duces eorum; principes Zabulon, principes Nephthali.

Der er Benjamin, den yngste, som er herre yver deim, hovdingarne av Juda - deira hop, hovdingarne av Sebulon, hovdingarne av Naftali.

28 Manda, Deus, virtuti tuæ; confirma hoc, Deus, quod operatus es in nobis.

Din Gud hev bode at du skal vera sterk; Gud, styrk det som du hev gjort for oss!

29 A templo tuo in Jerusalem, tibi offerent reges munera.

For ditt tempel skuld yver Jerusalem vil kongar føra gåvor til deg.

30 Increpa feras arundinis; congregatio taurorum in vaccis populorum: ut excludant eos qui probati sunt argento. Dissipa gentes quæ bella volunt.

Skjell på dyret i sevet, på stuteflokken og folkekalvarne, so dei kastar seg ned for deg med sylvstykke! Han spreider folk som er huga på strid.

31 Venient legati ex Ægypto; Æthiopia præveniet manus ejus Deo.

Velduge menner skal koma frå Egyptarland, Ætiopia skal skunda seg og retta henderne ut til Gud.

32 Regna terræ, cantate Deo; psallite Domino; psallite Deo.

De rike på jordi, syng for Gud, syng lov for Herren! (Sela)

33 Qui ascendit super cælum cæli, ad orientem: ecce dabit voci suæ vocem virtutis.

Han som fer fram i dei eldegamle himle-himlar! Sjå, han let si røyst høyra, ei veldug røyst.

34 Date gloriam Deo super Israël; magnificentia ejus et virtus ejus in nubibus.

Gjev Gud magt! Yver Israel er hans høgd, og hans magt i dei høge skyer.

35 Mirabilis Deus in sanctis suis; Deus Israël ipse dabit virtutem et fortitudinem plebi suæ. Benedictus Deus!]

Skræmeleg er du, Gud, frå dine heilagdomar; Israels Gud, han gjev folket magt og styrke. Lova vere Gud!