Psalmorum 67

1 In finem, in hymnis. Psalmus cantici David. [Deus misereatur nostri, et benedicat nobis; illuminet vultum suum super nos, et misereatur nostri:

Dura Buʼaa Faarfattootaatiif. Miʼa ribuutiin. Faarfannaa. Waaqni garaa nuuf laafu; nu haa eebbisus; fuula isaas nurratti haa ibsu;

2 ut cognoscamus in terra viam tuam, in omnibus gentibus salutare tuum.

kunis akka karaan kee lafa irratti, fayyisuun kee immoo saboota hundumaa biratti beekamuuf.

3 Confiteantur tibi populi, Deus: confiteantur tibi populi omnes.

Yaa Waaqayyo, saboonni si haa jajatan; saboonni hundii si haa jajatan.

4 Lætentur et exsultent gentes, quoniam judicas populos in æquitate, et gentes in terra dirigis.

Ati waan qajeelummaadhaan namoota bulchituuf, saboota lafa irraas waan geggeessituuf, saboonni haa gammadanis; ililchaniis haa faarfatan.

5 Confiteantur tibi populi, Deus: confiteantur tibi populi omnes.

Yaa Waaqayyo, saboonni si haa jajatan; saboonni hundii si haa jajatan.

6 Terra dedit fructum suum: benedicat nos Deus, Deus noster!

Lafti midhaan kenniteerti; Waaqayyo Waaqni keenyas nu eebbiseera.

7 Benedicat nos Deus, et metuant eum omnes fines terræ.]

Waaqni nu eebbiseera; handaarri lafaa hundi isa haa sodaatu.