< Psalmorum 61 >
1 In finem. In hymnis David. [Exaudi, Deus, deprecationem meam; intende orationi meæ.
Au chef de musique. Sur Neguinoth. De David. Ô Dieu! écoute mon cri, sois attentif à ma prière.
2 A finibus terræ ad te clamavi, dum anxiaretur cor meum; in petra exaltasti me. Deduxisti me,
Du bout de la terre je crierai à toi, dans l’accablement de mon cœur; tu me conduiras sur un rocher qui est trop haut pour moi.
3 quia factus es spes mea: turris fortitudinis a facie inimici.
Car tu m’as été un refuge, une forte tour, de devant l’ennemi.
4 Inhabitabo in tabernaculo tuo in sæcula; protegar in velamento alarum tuarum.
Je séjournerai dans ta tente à toujours; je me réfugierai sous l’abri de tes ailes. (Sélah)
5 Quoniam tu, Deus meus, exaudisti orationem meam; dedisti hæreditatem timentibus nomen tuum.
Car toi, ô Dieu! tu as entendu mes vœux, tu m’as donné l’héritage de ceux qui craignent ton nom.
6 Dies super dies regis adjicies; annos ejus usque in diem generationis et generationis.
Tu ajouteras des jours aux jours du roi; ses années seront comme des générations et des générations.
7 Permanet in æternum in conspectu Dei: misericordiam et veritatem ejus quis requiret?
Il habitera pour toujours devant Dieu. Donne la bonté et la vérité, afin qu’elles le gardent.
8 Sic psalmum dicam nomini tuo in sæculum sæculi, ut reddam vota mea de die in diem.]
Ainsi je chanterai ton nom à perpétuité, acquittant mes vœux jour par jour.