< Psalmorum 59 >
1 In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul et custodivit domum ejus ut eum interficeret. [Eripe me de inimicis meis, Deus meus, et ab insurgentibus in me libera me.
Al Vencedor: sobre No destruyas: Mictam de David, cuando envió Saúl, y guardaron la casa para matarlo. Líbrame de mis enemigos, oh Dios mío; ponme a salvo de los que se levantan contra mí.
2 Eripe me de operantibus iniquitatem, et de viris sanguinum salva me.
Líbrame de los que obran iniquidad, y sálvame de varones sanguinarios.
3 Quia ecce ceperunt animam meam; irruerunt in me fortes.
Porque he aquí están acechando mi vida; se han juntado contra mí fuertes sin rebelión mía, y sin pecado mío, oh SEÑOR.
4 Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine; sine iniquitate cucurri, et direxi.
Sin delito mío corren y se aperciben; despierta para venir a mi encuentro, y mira.
5 Exsurge in occursum meum, et vide: et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël, intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.
Y tú, SEÑOR Dios de los ejércitos, Dios de Israel, despierta para visitar todos los gentiles; no hayas misericordia de todos los que se rebelan con iniquidad. (Selah)
6 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
Se volverán a la tarde, ladrarán como perros, y rodearán la ciudad.
7 Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?
He aquí proferirán con su boca; cuchillos están en sus labios, porque dicen: ¿Quién oye?
8 Et tu, Domine, deridebis eos; ad nihilum deduces omnes gentes.
Mas tú, SEÑOR, te reirás de ellos, te burlarás de todos los gentiles.
9 Fortitudinem meam ad te custodiam, quia, Deus, susceptor meus es:
Para ti reservaré su fortaleza; porque Dios es mi defensa.
10 Deus meus misericordia ejus præveniet me.
El Dios de mi misericordia me encontará en el camino; Dios me hará ver en mis enemigos mi deseo.
11 Deus ostendet mihi super inimicos meos: ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua, et depone eos, protector meus, Domine:
No los matarás, para que mi pueblo no se olvide; hazlos vagar con tu fortaleza, y abátelos, oh SEÑOR, escudo nuestro,
12 delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum; et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur
Por el pecado de su boca, por la palabra de sus labios; y sean presos por su soberbia, y cuenten con maldición y con debilidad.
13 in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ.
Acábalos con furor, acábalos, y no sean; y sepan que Dios domina en Jacob hasta los fines de la tierra. (Selah)
14 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
Vuelvan pues a la tarde, y ladren como perros, y rodeen la ciudad.
15 Ipsi dispergentur ad manducandum; si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
Anden ellos errantes para hallar qué comer; y si no se saciaren, murmuren.
16 Ego autem cantabo fortitudinem tuam, et exsultabo mane misericordiam tuam: quia factus es susceptor meus, et refugium meum in die tribulationis meæ.
Y yo cantaré tu fortaleza, y loaré de mañana tu misericordia; porque has sido mi amparo y refugio en el día de mi angustia.
17 Adjutor meus, tibi psallam, quia Deus susceptor meus es; Deus meus, misericordia mea.]
Fortaleza mía, a ti cantaré; porque eres Dios de mi amparo, Dios de mi misericordia.