< Psalmorum 57 >
1 In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, cum fugeret a facie Saul in speluncam. [Miserere mei, Deus, miserere mei, quoniam in te confidit anima mea. Et in umbra alarum tuarum sperabo, donec transeat iniquitas.
2 Clamabo ad Deum altissimum, Deum qui benefecit mihi.
3 Misit de cælo, et liberavit me; dedit in opprobrium conculcantes me. Misit Deus misericordiam suam et veritatem suam,
4 et eripuit animam meam de medio catulorum leonum. Dormivi conturbatus. Filii hominum dentes eorum arma et sagittæ, et lingua eorum gladius acutus.
5 Exaltare super cælos, Deus, et in omnem terram gloria tua.
6 Laqueum paraverunt pedibus meis, et incurvaverunt animam meam. Foderunt ante faciem meam foveam, et inciderunt in eam.
7 Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum; cantabo, et psalmum dicam.
8 Exsurge, gloria mea; exsurge, psalterium et cithara: exsurgam diluculo.
9 Confitebor tibi in populis, Domine, et psalmum dicam tibi in gentibus:
10 quoniam magnificata est usque ad cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua.
11 Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua.]
