< Psalmorum 54 >

1 In finem, in carminibus. Intellectus David, cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos? [Deus, in nomine tuo salvum me fac, et in virtute tua judica me.
Salva-me, ó Deus, pelo teu nome, e faze-me justiça pelo teu poder.
2 Deus, exaudi orationem meam; auribus percipe verba oris mei.
Ó Deus, ouve a minha oração, inclina os teus ouvidos ás palavras da minha bocca.
3 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam, et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.
Porque os estranhos se levantam contra mim, e tyrannos procuram a minha vida: não teem posto Deus perante os seus olhos (Selah)
4 Ecce enim Deus adjuvat me, et Dominus susceptor est animæ meæ.
Eis que Deus é o meu ajudador, o Senhor está com aquelles que susteem a minha alma.
5 Averte mala inimicis meis; et in veritate tua disperde illos.
Elle recompensará com o mal aquelles que me andam espiando: destroe-os na tua verdade.
6 Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.
Eu te offerecerei voluntariamente sacrificios, louvarei o teu nome ó Senhor, porque é bom.
7 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me, et super inimicos meos despexit oculus meus.]
Pois me tem livrado de toda a angustia; e os meus olhos viram o meu desejo sobre os meus inimigos.

< Psalmorum 54 >