< Psalmorum 54 >
1 In finem, in carminibus. Intellectus David, cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos? [Deus, in nomine tuo salvum me fac, et in virtute tua judica me.
Rhotoeng neh aka mawt ham, “Ziphim loh Saul taengla cet tih kaimih taengah David a thuh moenih, a ti nah vaengkah, David hlohlai Aw Pathen na ming neh kai n'khang lamtah, na thayung thamal neh kai n'tang sak.
2 Deus, exaudi orationem meam; auribus percipe verba oris mei.
Aw Pathen, ka thangthuinah he ya lamtah, ka ka lamkah ol he hnatun lah.
3 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam, et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.
Hlanglak rhoek kai taengah tlai uh tih, hlanghaeng neh a hmai kah Pathen te, a nawt na uh kolla ka hinglu a mae uh. (Selah)
4 Ecce enim Deus adjuvat me, et Dominus susceptor est animæ meæ.
Kai he Pathen loh m'bom tih, ka hinglu aka talong rhoek taengah ka Boeipa om ke.
5 Averte mala inimicis meis; et in veritate tua disperde illos.
Ka lungawn rhoek soah a thae neh thuung rhoe thuung lamtah, na oltak neh amih te biit lah.
6 Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.
Na taengah kothoh te, kan nawn saeh lamtah na then dongah BOEIPA nang ming te ka uem eh.
7 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me, et super inimicos meos despexit oculus meus.]
Citcai cungkuem lamkah kai n'huul tih, ka thunkha rhoek te ka mik loh a sawt.