< Psalmorum 51 >
1 In finem. Psalmus David, cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee. [Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam; et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
For the choirmaster. A Psalm of David. When Nathan the prophet came to him after his adultery with Bathsheba. Have mercy on me, O God, according to Your loving devotion; according to Your great compassion, blot out my transgressions.
2 Amplius lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.
Wash me clean of my iniquity and cleanse me from my sin.
3 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper.
For I know my transgressions, and my sin is always before me.
4 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris.
Against You, You only, have I sinned and done what is evil in Your sight, so that You may be proved right when You speak and blameless when You judge.
5 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea.
Surely I was brought forth in iniquity; I was sinful when my mother conceived me.
6 Ecce enim veritatem dilexisti; incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.
Surely You desire truth in the inmost being; You teach me wisdom in the inmost place.
7 Asperges me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et super nivem dealbabor.
Purify me with hyssop, and I will be clean; wash me, and I will be whiter than snow.
8 Auditui meo dabis gaudium et lætitiam, et exsultabunt ossa humiliata.
Let me hear joy and gladness; let the bones You have crushed rejoice.
9 Averte faciem tuam a peccatis meis, et omnes iniquitates meas dele.
Hide Your face from my sins and blot out all my iniquities.
10 Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis.
Create in me a clean heart, O God, and renew a right spirit within me.
11 Ne projicias me a facie tua, et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
Cast me not away from Your presence; take not Your Holy Spirit from me.
12 Redde mihi lætitiam salutaris tui, et spiritu principali confirma me.
Restore to me the joy of Your salvation, and sustain me with a willing spirit.
13 Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.
Then I will teach transgressors Your ways, and sinners will return to You.
14 Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ, et exsultabit lingua mea justitiam tuam.
Deliver me from bloodguilt, O God, the God of my salvation, and my tongue will sing of Your righteousness.
15 Domine, labia mea aperies, et os meum annuntiabit laudem tuam.
O Lord, open my lips, and my mouth will declare Your praise.
16 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique; holocaustis non delectaberis.
For You do not delight in sacrifice, or I would bring it; You take no pleasure in burnt offerings.
17 Sacrificium Deo spiritus contribulatus; cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.
The sacrifices of God are a broken spirit; a broken and a contrite heart, O God, You will not despise.
18 Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, ut ædificentur muri Jerusalem.
In Your good pleasure, cause Zion to prosper; build up the walls of Jerusalem.
19 Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta; tunc imponent super altare tuum vitulos.]
Then You will delight in righteous sacrifices, in whole burnt offerings; then bulls will be offered on Your altar.