Psalmorum 44
1 In finem. Filiis Core ad intellectum.
Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.
2 [Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.
Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.
3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos, et expulisti eos.
Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.
5 Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.
Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.
6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;
7 Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me:
Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.
8 salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.
Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)
9 In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.
10 Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.
Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.
11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi.
Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.
12 Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos.
Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.
13 Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.
Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.
15 Posuisti nos in similitudinem gentibus; commotionem capitis in populis.
Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;
16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me:
Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.
17 a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.
To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.
18 Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.
Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;
19 Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua:
Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.
20 quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;
21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,
Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.
22 nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis.
Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.
23 Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem.
Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
24 Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?
Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?
25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster.
Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.
26 Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.]
Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.
