Psalmorum 44
1 In finem. Filiis Core ad intellectum.
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.
2 [Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.
Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.
3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos, et expulisti eos.
Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.
5 Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.
Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.
6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;
7 Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me:
Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.
8 salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.
Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)
9 In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.
10 Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.
Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.
11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi.
Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.
12 Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos.
Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.
13 Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.
Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.
15 Posuisti nos in similitudinem gentibus; commotionem capitis in populis.
Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.
16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me:
Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.
17 a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.
To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.
18 Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.
Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,
19 Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua:
Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.
20 quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,
21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,
Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.
22 nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis.
Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.
23 Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem.
Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
24 Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?
Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?
25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster.
Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.
26 Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.]
Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.
