Psalmorum 44

1 In finem. Filiis Core ad intellectum.

Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

2 [Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.

Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos, et expulisti eos.

Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.

Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

5 Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.

Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.

Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

7 Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me:

Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

8 salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.

Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

9 In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum.

Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

10 Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.

Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi.

Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

12 Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos.

Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

13 Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum.

Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.

Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

15 Posuisti nos in similitudinem gentibus; commotionem capitis in populis.

Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me:

Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

17 a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.

Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

18 Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.

Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

19 Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua:

Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

20 quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.

Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,

Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

22 nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis.

Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

23 Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem.

Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

24 Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster.

Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

26 Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.]

Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.