< Psalmorum 4 >

1 In finem, in carminibus. Psalmus David. [Cum invocarem exaudivit me Deus justitiæ meæ, in tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, et exaudi orationem meam. Filii hominum, usquequo gravi corde? ut quid diligitis vanitatem, et quæritis mendacium?
Au chef des chantres. Avec instruments à cordes. Psaume de David. Quand je crie, réponds-moi, Dieu de ma justice! Quand je suis dans la détresse, sauve-moi! Aie pitié de moi, écoute ma prière!
2 Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum; Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum.
Fils des hommes, jusques à quand ma gloire sera-t-elle outragée? Jusques à quand aimerez-vous la vanité, Chercherez-vous le mensonge? (Pause)
3 Irascimini, et nolite peccare; quæ dicitis in cordibus vestris, in cubilibus vestris compungimini.
Sachez que l’Éternel s’est choisi un homme pieux; L’Éternel entend, quand je crie à lui.
4 Sacrificate sacrificium justitiæ, et sperate in Domino. Multi dicunt: Quis ostendit nobis bona?
Tremblez, et ne péchez point; Parlez en vos cœurs sur votre couche, puis taisez-vous. (Pause)
5 Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine: dedisti lætitiam in corde meo.
Offrez des sacrifices de justice, Et confiez-vous à l’Éternel.
6 A fructu frumenti, vini, et olei sui, multiplicati sunt.
Plusieurs disent: Qui nous fera voir le bonheur? Fais lever sur nous la lumière de ta face, ô Éternel!
7 In pace in idipsum dormiam, et requiescam;
Tu mets dans mon cœur plus de joie qu’ils n’en ont Quand abondent leur froment et leur moût.
8 quoniam tu, Domine, singulariter in spe constituisti me.]
Je me couche et je m’endors en paix, Car toi seul, ô Éternel! tu me donnes la sécurité dans ma demeure.

< Psalmorum 4 >