Psalmorum 38
1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato. [Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me:
Salamo nataon’ i Davida. Ho fampahatsiarovana. Jehovah ô, aza ny fahatezeranao no ananaranao ahy; ary aza ny fahaviniranao no amaizanao ahy.
2 quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.
Fa mitsatoka amiko ny zana-tsipìkanao, ary manindry ahy mafy ny tananao,
3 Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:
Tsy misy fahasalamana ny nofoko noho ny fahatezeranao; tsy misy tsy marary ny taolako noho ny fahotako.
4 quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
Fa ny heloko efa mihoatra ny lohako; tahaka ny entana mavesatra izy ka tsy zakako.
5 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
Maimbo sady mihady ny feriko noho ny hadalako.
6 Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.
Mitanondrika sy mijoretra indrindra aho, ary misaona mandrakariva.
7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.
Ary ny vaniako henika ny aretina mahamay, ka tsy misy fahasalamana ny nofoko.
8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.
Marikoditra aho sady torovana indrindra; midradradradra aho noho ny fitolokon’ ny foko.
9 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
Ry Tompo ô, eo anatrehanao ny faniriako rehetra; ary ny fisentoako tsy mba miafina aminao.
10 Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
Miemponempona ny foko, lany ny heriko, ary ny fahiratan’ ny masoko aza efa nandao ahy.
11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
Ny olo-malalako sy ny sakaizako aza efa manalavitra ny fahoriako; Ary ny havako mijanona eny lavitra eny.
12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.
Mamela-pandrika izay mitady ny aiko; ary izay mitady hanimba ahy miteny fanimbana, sy misaim-pitaka mandrakariva.
13 Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.
Fa izaho dia tahaka ny marenina ka tsy mandre, ary tahaka ny moana ka tsy mahaloa-bava;
14 Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.
Eny, dia tahaka ny olona tsy mandre, sady tsy misy teny havaly eo am-bavany.
15 Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.
Fa ianao no antenaiko Jehovah ô; ianao no hamaly, ry Tompo Andriamanitra ô.
16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
Fa hoy izaho: sao dia hifalian’ izy ireo anie aho; ary raha mibolisatra ny tongotro, dia hirehareha amiko izy.
17 Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
Fa efa ho lavo aho, ary ny fanaintainako dia tsaroako mandrakariva.
18 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.
Fa ny heloko no hambarako; matahotra aho noho ny fahotako.
19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
Fa ny fahavaloko velona ihany sady mahery; ary maro no mandrafy ahy tsy ahoan-tsy ahoana;
20 Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.
Ary mamaly ratsy ny soa izy ireo ka mandrafy ahy ho valin’ ny fanarahako ny tsara.
21 Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.
Aza mahafoy ahy, Jehovah ô; Ry Andriamanitro ô, aza manalavitra ahy.
22 Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.]
Faingàna hamonjy ahy, ry Tompo, Mpamonjy ahy ô.
