Psalmorum 2

1 [Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus christum ejus.

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

2 Dirumpamus vincula eorum, et projiciamus a nobis jugum ipsorum.

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

3 Qui habitat in cælis irridebit eos, et Dominus subsannabit eos.

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

4 Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

5 Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion, montem sanctum ejus, prædicans præceptum ejus.

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

6 Dominus dixit ad me: Filius meus es tu; ego hodie genui te.

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

7 Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terræ.

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

8 Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

9 Et nunc, reges, intelligite; erudimini, qui judicatis terram.

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

10 Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore.

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

11 Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa.

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

12 Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo.]

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.