Psalmorum 140

1 In finem. Psalmus David. [Eripe me, Domine, ab homine malo; a viro iniquo eripe me.

2 Qui cogitaverunt iniquitates in corde, tota die constituebant prælia.

3 Acuerunt linguas suas sicut serpentis; venenum aspidum sub labiis eorum.

4 Custodi me, Domine, de manu peccatoris, et ab hominibus iniquis eripe me. Qui cogitaverunt supplantare gressus meos:

5 absconderunt superbi laqueum mihi. Et funes extenderunt in laqueum; juxta iter, scandalum posuerunt mihi.

6 Dixi Domino: Deus meus es tu; exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.

7 Domine, Domine, virtus salutis meæ, obumbrasti super caput meum in die belli.

8 Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori: cogitaverunt contra me; ne derelinquas me, ne forte exaltentur.

9 Caput circuitus eorum: labor labiorum ipsorum operiet eos.

10 Cadent super eos carbones; in ignem dejicies eos: in miseriis non subsistent.

11 Vir linguosus non dirigetur in terra; virum injustum mala capient in interitu.

12 Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis, et vindictam pauperum.

13 Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo, et habitabunt recti cum vultu tuo.]