Psalmorum 139
1 In finem, psalmus David. [Domine, probasti me, et cognovisti me;
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. PANIE, przeniknąłeś [mnie] i znasz mnie.
2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.
Wiesz, kiedy siedzę i wstaję, z daleka znasz moje myśli.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe; semitam meam et funiculum meum investigasti:
Otaczasz moją ścieżkę i spoczynek, wszystkie moje drogi są ci znane.
4 et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.
Zanim na [moim] języku pojawi się słowo, ty, PANIE, już je znasz.
5 Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
Otaczasz mnie z tyłu i z przodu i położyłeś na mnie twoją rękę.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me; confortata est, et non potero ad eam.
Zbyt cudowna jest dla mnie [twoja] wiedza; jest wzniosła, nie mogę jej pojąć.
7 Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
Dokąd ujdę przed twoim duchem? Dokąd ucieknę przed twoim obliczem?
Jeśli wstąpię do nieba, [jesteś] tam; jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, tam też jesteś. (Sheol h7585)
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,
Gdybym wziął skrzydła zorzy porannej, aby zamieszkać na krańcu morza;
10 etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
I tam twoja ręka prowadziłaby mnie i twoja prawica by mnie podtrzymała.
11 Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me; et nox illuminatio mea in deliciis meis.
Jeśli powiem: Na pewno zakryją mnie ciemności, to i noc [będzie] dokoła mnie światłem.
12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
Nawet ciemność [nic] przed tobą nie skryje, dla ciebie noc świeci jak dzień, ciemność jest jak światłość.
13 Quia tu possedisti renes meos; suscepisti me de utero matris meæ.
Ty bowiem panujesz nad moimi nerkami; okryłeś mnie w łonie mojej matki.
14 Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
Wysławiam cię, bo zostałem stworzony w sposób zadziwiający i cudowny; przedziwne są twoje dzieła, a moja dusza zna [je] bardzo dobrze.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto; et substantia mea in inferioribus terræ.
Żadna moja kość nie była zakryta przed tobą, gdy zostałem stworzony w skrytości i misternie złożony w głębiach ziemi.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.
Twoje oczy widziały niedoskonały płód mego [ciała]; w twojej księdze są zapisane wszystkie [moje] członki i dni, w [które] były kształtowane, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus; nimis confortatus est principatus eorum.
Jak drogie są dla mnie twoje myśli, Boże! Jak wielka jest ich liczba!
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
Gdybym chciał je zliczyć, byłoby ich więcej niż piasku; gdy się budzę, jeszcze jestem z tobą.
19 Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me:
Zgładzisz, Boże, niegodziwego; niech odstąpią ode mnie ludzie krwawi;
20 quia dicitis in cogitatione: Accipient in vanitate civitates tuas.
[Którzy] mówią obrzydliwości przeciwko tobie, twoi wrogowie nadaremnie biorą [twoje imię].
21 Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam?
Czy nie nienawidzę tych, PANIE, którzy nienawidzą ciebie? I nie brzydzę się tymi, którzy przeciwko tobie powstają?
22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
Nienawidzę ich pełnią nienawiści i mam [ich] za wrogów.
23 Proba me, Deus, et scito cor meum; interroga me, et cognosce semitas meas.
Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce; wypróbuj mnie i poznaj moje myśli;
24 Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.]
I zobacz, czy [jest] we mnie droga nieprawości, a prowadź mnie drogą wieczną.
