Psalmorum 139
1 In finem, psalmus David. [Domine, probasti me, et cognovisti me;
Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.
Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe; semitam meam et funiculum meum investigasti:
Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.
4 et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.
Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.
5 Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me; confortata est, et non potero ad eam.
Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.
7 Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?
Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny. (Sheol h7585)
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,
Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,
10 etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.
11 Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me; et nox illuminatio mea in deliciis meis.
Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,
12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.
13 Quia tu possedisti renes meos; suscepisti me de utero matris meæ.
Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.
14 Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto; et substantia mea in inferioribus terræ.
Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.
Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus; nimis confortatus est principatus eorum.
Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.
19 Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me:
Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;
20 quia dicitis in cogitatione: Accipient in vanitate civitates tuas.
Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.
21 Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam?
Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?
22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.
23 Proba me, Deus, et scito cor meum; interroga me, et cognosce semitas meas.
Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,
24 Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.]
I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.
