< Psalmorum 132 >
1 Canticum graduum. [Memento, Domine, David, et omnis mansuetudinis ejus:
Un cántico de los peregrinos que van a Jerusalén. Señor, acuérdate de David, y todo por lo que él pasó.
2 sicut juravit Domino; votum vovit Deo Jacob:
Él hizo una promesa al Señor, un pacto al Dios de Jacob:
3 Si introiero in tabernaculum domus meæ; si ascendero in lectum strati mei;
“No iré a casa, no iré a la cama,
4 si dedero somnum oculis meis, et palpebris meis dormitationem,
no me iré a dormir, ni tomaré una siesta,
5 et requiem temporibus meis, donec inveniam locum Domino, tabernaculum Deo Jacob.
hasta que haya encontrado un lugar donde el Señor pueda vivir, un hogar para el Dios de Jacob”.
6 Ecce audivimus eam in Ephrata; invenimus eam in campis silvæ.
En Efrata, oímos hablar del arca del pacto, y la encontramos en los campos de Yagar.
7 Introibimus in tabernaculum ejus; adorabimus in loco ubi steterunt pedes ejus.
Vayamos al lugar donde mora el Señor y postrémonos ante sus pies en adoración.
8 Surge, Domine, in requiem tuam, tu et arca sanctificationis tuæ.
Ven, Señor, y entra a tu casa, tú y tu arca poderosa.
9 Sacerdotes tui induantur justitiam, et sancti tui exsultent.
Que tus sacerdotes se revistan de bondad; que los que te son leales griten de alegría.
10 Propter David servum tuum non avertas faciem christi tui.
Por el bien David, tu siervo, no le des a la espalda a tu ungido.
11 Juravit Dominus David veritatem, et non frustrabitur eam: De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.
El Señor le hizo una promesa solemne a David, una que él una rompería, “pondré a uno de tus descendientes en tu trono.
12 Si custodierint filii tui testamentum meum, et testimonia mea hæc quæ docebo eos, et filii eorum usque in sæculum sedebunt super sedem tuam.
Si tus hijos siguen mis leyes y los acuerdos que les enseñe, también sus descendientes se sentarán en el trono para siempre”.
13 Quoniam elegit Dominus Sion: elegit eam in habitationem sibi.
Porque el Señor ha escogido a Sión, y quiso hacer su trono allí, diciendo:
14 Hæc requies mea in sæculum sæculi; hic habitabo, quoniam elegi eam.
“Esta siempre será mi casa; aquí es donde he de morar.
15 Viduam ejus benedicens benedicam; pauperes ejus saturabo panibus.
Proveeré a las personas de la ciudad todo lo que necesiten; alimentaré al pobre.
16 Sacerdotes ejus induam salutari, et sancti ejus exsultatione exsultabunt.
Revestiré a sus sacerdotes con salvación; y los que le son leales gritarán de alegría.
17 Illuc producam cornu David; paravi lucernam christo meo.
Haré el linaje de David aún más poderoso. He preparado una lámpara para mi ungido.
18 Inimicos ejus induam confusione; super ipsum autem efflorebit sanctificatio mea.]
Humillaré a sus enemigos, pero las coronas que él use brillarán fuertemente”.