Psalmorum 103

1 Ipsi David. [Benedic, anima mea, Domino, et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus.

Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!

2 Benedic, anima mea, Domino, et noli oblivisci omnes retributiones ejus.

Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!

3 Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis; qui sanat omnes infirmitates tuas:

Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,

4 qui redimit de interitu vitam tuam; qui coronat te in misericordia et miserationibus:

han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,

5 qui replet in bonis desiderium tuum; renovabitur ut aquilæ juventus tua:

han som mettar din prydnad med godt, so du vert ung att som ørnen.

6 faciens misericordias Dominus, et judicium omnibus injuriam patientibus.

Herren gjer rettferdsverk og rett mot alle som er under trykk.

7 Notas fecit vias suas Moysi; filiis Israël voluntates suas.

Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels born.

8 Miserator et misericors Dominus: longanimis, et multum misericors.

Miskunnsam og nådig er Herren, langmodig og rik på miskunn.

9 Non in perpetuum irascetur, neque in æternum comminabitur.

Han trættar ikkje alltid og gøymer ikkje æveleg på vreide.

10 Non secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.

Han gjer ikkje med oss etter våre synder og gjev oss ikkje lika for våre misgjerningar.

11 Quoniam secundum altitudinem cæli a terra, corroboravit misericordiam suam super timentes se;

For so høg som himmelen er yver jordi, so er hans miskunn veldug yver deim som ottast honom.

12 quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates nostras.

So langt som aust er frå vest, let han våre misgjerningar vera burte frå oss.

13 Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se.

Som ein far miskunnar borni, so miskunnar Herren deim som ottast honom.

14 Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum; recordatus est quoniam pulvis sumus.

For han veit kva slag skapning me er, han kjem i hug at me er dust.

15 Homo, sicut fœnum dies ejus; tamquam flos agri, sic efflorebit:

Eit menneskje, som gras er hans dagar, som blomen på marki, soleis blømer han.

16 quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet, et non cognoscet amplius locum suum.

Når vinden fer yver honom, er han ikkje meir, og staden hans veit ikkje meir av honom.

17 Misericordia autem Domini ab æterno, et usque in æternum super timentes eum. Et justitia illius in filios filiorum,

Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,

18 his qui servant testamentum ejus, et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea.

mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.

19 Dominus in cælo paravit sedem suam, et regnum ipsius omnibus dominabitur.

Herren hev sett sin kongsstol i himmelen, og hans rike råder yver alle ting.

20 Benedicite Domino, omnes angeli ejus: potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum ejus.

Lova Herren, de hans englar, de velduge kjempor som set hans ord i verk, med di de lyder på røysti av hans ord!

21 Benedicite Domino, omnes virtutes ejus; ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus.

Lova Herren, alle hans herar, de hans tenarar som gjer hans vilje!

22 Benedicite Domino, omnia opera ejus: in omni loco dominationis ejus, benedic, anima mea, Domino.]

Lova Herren alle hans verk på alle stader i hans rike! Lova Herren mi sjæl!