Psalmorum 102
1 Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. [Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.
Ézilgenning duasi: U halidin ketkende, dad-peryadini Perwerdigar aldigha tökkende: — Duayimni anglighaysen, i Perwerdigar; Peryadim aldinggha yétip kirsun!
2 Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
Yüzüngni mendin qachurmighaysen; Qisilghan künümde manga qulaq salghaysen; Men nida qilghan künde, manga téz jawab bergin!
3 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.
Mana, künlirim is-tütektek tügep kétidu, Ustixanlirim otun-choghlargha oxshash köydi!
4 Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.
Yürikim zexme yep chöpler xazan bolghandek qurup ketti, Hetta nénimni yéyishni untudum.
5 A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
Men ahu-zar tartqanliqimdin, Etlirim süngeklirimge chapliship qaldi.
6 Similis factus sum pellicano solitudinis; factus sum sicut nycticorax in domicilio.
Chöl-bayawandiki saqiyqushtek, Weyranchiliqta qonup yürgen huwqushqa oxshaymen.
7 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
Uxlimay segek turup közettimen; Ögzide yalghuz qalghan qushqach kebimen.
8 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant:
Düshmenlirim kün boyi méni mesxire qilmaqta, Méni haqaretligenler ismimni lenet ornida ishletmekte.
9 quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam,
Qehring hem achchiqing tüpeylidin, Külni nan dep yewatimen, Ichimlikimni köz yéshim bilen arilashturimen; Chünki Sen méni kötürüp, andin yerge urdung.
10 a facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
11 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.
Künlirim quyash uzartqan kölenggidek yoqulay dep qaldi, Özüm bolsam chöpler xazan bolghandek qurup kettim.
12 Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
Lékin Sen, Perwerdigar, ebediy turisen, Séning nam-shöhriting dewrdin-dewrgichidur.
13 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus:
Sen ornungdin turisen, Zion’gha rehim qilisen; Chünki uninggha shepqet körsitish waqti keldi, He, waqit-saiti yétip keldi!
14 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.
Chünki qulliring uning tashliridin xursenlik tapidu, Hem tupriqighimu ichini aghritidu;
15 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam:
Eller Perwerdigarning namidin, Yer yüzidiki shahlar shan-sheripingdin eyminidu.
16 quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.
Mana, Perwerdigar Zionni qaytidin qurghanda, U Öz shan-sheripide körünidu!
17 Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.
U ghérib-miskinning duasigha étibar béridu; Ularning duasini hergiz kemsitmeydu.
18 Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.
Bular kelgüsi bir ewlad üchün xatirilinidu; Shuning bilen kelgüside yaritilidighan bir xelq Yahni medhiyeleydu;
19 Quia prospexit de excelso sancto suo; Dominus de cælo in terram aspexit:
Chünki U esirlerning ah-zarlirini anglay dep, Ölümge buyrulghanlarni azad qilay dep, Égizdiki muqeddes jayidin éngiship nezer saldi, Ershlerdin Perwerdigar yerge qaridi;
20 ut audiret gemitus compeditorum; ut solveret filios interemptorum:
21 ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem:
Shundaq qilip, ular Perwerdigarning xizmitide bolayli dégende, Yeni el-memliketler jem yighilghan waqtida — Perwerdigarning nami Zionda, Uning sherepliri Yérusalémda jakarlinidu!
22 in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino.
23 Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:
Biraq U méni yolda maghdursizlandurup, Künlirimni qisqartti.
24 ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.
Men: «Tengrim, ömrümning yérimida méni élip ketme!» — dédim. — «Séning yilliring dewrdin dewrgichidur,
25 Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.
Sen yerni elmisaqtinla berpa qilghansen, Asmanlarni hem qolliring yasighandur;
26 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;
Ular yoq bolup kétidu, Biraq Sen dawamliq turiwérisen; Ularning hemmisi kiyimdek konirap kétidu; Ularni kona ton kebi almashtursang, Shunda ular kiyim-kéchek yenggüshlen’gendek yenggüshlinidu.
27 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
Biraq Sen özgermigüchidursen, Yilliringning tamami yoqtur.
28 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.]
Qulliringning balilirimu turiwéridu, Ularning ewladi huzuringda mezmut yashaydu!».
