Psalmorum 102
1 Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. [Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.
Oh Jehova, patalinghugi ang akong pag-ampo, Ug padangata ang akong pagtu-aw nganha kanimo.
2 Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
Ayaw pagtagoa ang imong nawong gikan kanako sa adlaw sa akong kalisdanan: Ikiling kanako ang imong igdulungog; Sa adlaw sa akong pagsangpit, tubaga ako sa madali.
3 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.
Kay ang akong mga adlaw nangahanaw sama sa aso, Ug ang akong mga bukog nangasunog ingon sa agipo.
4 Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.
Ang akong kasingkasing gisamaran ingon sa balili, ug nalaya; Kay nahakalimot ako sa pagkaon sa akong tinapay.
5 A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
Tungod sa tingog sa akong pagagulo Ang akong mga bukog mingtapot sa akong unod.
6 Similis factus sum pellicano solitudinis; factus sum sicut nycticorax in domicilio.
Ako sama sa pelicano sa kamingawan; Ingon ako sa ngiw-ngiw sa mga dapit nga kamingawan.
7 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
Nagatukaw ako, ug nahimong ingon sa gorion Nga nagainusara sa ibabaw sa atop sa balay.
8 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant:
Sa tibook nga adlaw nagatamay ang akong mga kaaway; Ang mga nangasuko batok kanako, nanagpanghimaraut kanako.
9 quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam,
Kay nakakaon ako sa abo ingon sa tinapay, Ug gisagol ko ang akong ilimnon uban sa paghilak,
10 a facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
Tungod sa imong kasuko ug sa imong kaligutgut: Kay gibayaw mo ako ug gisalikway mo ako.
11 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.
Ang akong mga adlaw ingon sa animo nga nagalingay; Ug ako nagmala ingon sa balili.
12 Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
Apan ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ug ang imong ngalan nga halandumon ngadto sa tanang mga kaliwatan.
13 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus:
Ikaw motindog, ug abuton ug kalooy sa Sion; Kay panahon na sa pagkalooy kaniya, Oo, ang panahon nga gitagal miabut na.
14 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.
Kay ang imong mga alagad nahagugma sa iyang mga bato, Ug (sila) adunay kalooy sa iyang mga abug.
15 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam:
Busa mahadlok ang mga nasud sa ngalan ni Jehova, Ug ang tanang mga hari sa yuta mangurog sa imong himaya.
16 quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.
Kay si Jehova nagpatindog sa Sion; Sa iyang himaya mitungha siya.
17 Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.
Nagatagad siya sa pag-ampo sa mga masulob-on, Ug wala niya tamaya ang pagampo nila.
18 Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.
Kini sulaton alang sa kaliwatan nga umalabut; Ug ang katawohan nga pagabuhaton magadayeg kang Jehova.
19 Quia prospexit de excelso sancto suo; Dominus de cælo in terram aspexit:
Kay nasud-ong niya gikan sa kahitas-an sa iyang balaang puloyanan; Gikan sa langit natan-aw ni Jehova ang yuta;
20 ut audiret gemitus compeditorum; ut solveret filios interemptorum:
Aron sa pagpatalinghug sa panghupaw sa binilanggo; Aron sa pagbuhi niadtong mga sinilotan sa kamatayon;
21 ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem:
Aron isugilon sa mga tawo ang ngalan ni Jehova sa Sion, Ug ang iyang pagdayeg didto sa Jerusalem;
22 in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino.
Sa diha nga ang mga katawohan managtigum sa tingub, Ug ang mga gingharian, aron sa pag-alagad kang Jehova.
23 Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:
Iyang gipaluya ang akong kusog diha sa dalan; Gipahamubo niya ang akong mga adlaw.
24 ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.
Miingon ako: Oh Dios ko, ayaw ako pagkuhaa sa kinataliwad-an sa akong mga adlaw: Ang imong katuigan nagapadayon ngadto sa tanang mga kaliwatan.
25 Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.
Sa kanhi pa gayud gitukod mo ang patukoranan sa yuta; Ug ang mga langit mao ang mga buhat sa imong mga kamot.
26 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;
(Sila) mangahanaw, apan ikaw molungtad; Oo, silang tanan mangadaan sama sa bisti; Ingon sa usa ka bisting-ilisan nga pagailisan mo (sila) ug (sila) pagaalid-an:
27 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
Apan ikaw mao sa gihapon, Ug ang imong mga tuig walay katapusan.
28 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.]
Ang mga anak sa imong mga ulipon managpadayon, Ug ang ilang kaliwat mapalig-on sa atubangan nimo.
