Proverbiorum 9
1 [Sapientia ædificavit sibi domum: excidit columnas septem.
Kua oti i te whakaaro nui tetahi whare mona te hanga, e whitu nga pou kua oti te tarai e ia:
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
Kua oti ana kararehe te patu e ia; whakananu rawa tana waina; kua oti ano tana tepu te whakapai.
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad mœnia civitatis.
Kua unga e ia ana kotiro, e karanga ana ia i runga i nga wahi tiketike rawa o te pa.
4 Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
Ki te mea he kuware tetahi, me peka mai ia ki konei: ko te tangata maharakore, ko tana kupu tenei ki a ia,
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
Haere mai, kainga taku taro, inumia hoki te waina kua oti nei te whakananu e ahau.
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.]
Kati ra, e te hunga kuware, kia ora ai koutou; haere hoki i te ara o te matauranga.
7 [Qui erudit derisorem, ipse injuriam sibi facit, et qui arguit impium, sibi maculam generat.
Ko ia e papaki ana i te tangata whakahihi, ka whakama; a ko ia e riri ana i te tangata kino, ka piri mai he he ki a ia.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te: argue sapientem, et diliget te.
Kaua e riria te tangata whakahi, kei kino ia ki a koe: riria ko te tangata whakaaro nui, a ka aroha ia ki a koe.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia; doce justum, et festinabit accipere.
Hoatu te mohio ki te tangata whakaaro nui, a ka neke ake ona whakaaro; whakaakona te tangata tika, a ka nui ake tona mohio.
10 Principium sapientiæ timor Domini, et scientia sanctorum prudentia.
Ko te timatanga o te whakaaro nui ko te wehi ki a Ihowa; ko te matauranga, ko te mohio ki te Mea Tapu.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.
Maku hoki ka maha ai ou ra, maku ka neke ake ai nga tau e ora ai koe.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris; si autem illusor, solus portabis malum.]
Ki te nui ou whakaaro, mou ano ou whakaaro nui; ki te whakahi koe, mau anake tau pikaunga.
13 [Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
Ko te wahine wairangi, he mangai nui ia; he kuware ia, kahore ona mohio ki te aha, ki te aha.
14 sedit in foribus domus suæ, super sellam in excelso urbis loco,
Noho ana ia i te kuwaha o tona whare i runga i te nohoanga i nga wahi tiketike o te pa;
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
Kia karanga atu ai ia ki nga tangata e haere ana i te ara, e maro tonu ana o ratou huarahi,
16 Qui est parvulus declinet ad me. Et vecordi locuta est:
Ko te kuware, peka mai ki konei; tena ko te tangata whakaarokore, ko tana kupu tenei ki a ia,
17 Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
He reka te wai tahae, a he ahuareka te taro kai huna.
