Proverbiorum 9
1 [Sapientia ædificavit sibi domum: excidit columnas septem.
De wijsheid heeft zich een huis gebouwd, Haar zeven zuilen opgericht,
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
Haar vee geslacht, haar wijn gemengd, Haar dis ook bereid.
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad mœnia civitatis.
Nu laat ze haar dienstmaagden noden Op de hoogste punten der stad:
4 Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken.
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
Komt, eet van mijn spijzen, En drinkt van de wijn die ik mengde;
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.]
Laat de onnozelheid varen, opdat gij moogt leven, Betreedt de rechte weg van het verstand!
7 [Qui erudit derisorem, ipse injuriam sibi facit, et qui arguit impium, sibi maculam generat.
Wie een spotter vermaant, berokkent zich schande, En wie een booswicht bestraft, op hem komt een smet.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te: argue sapientem, et diliget te.
Ge moet geen spotter bestraffen, hij zal u erom haten, Bestraf een wijze, hij zal er u dankbaar voor zijn.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia; doce justum, et festinabit accipere.
Deel mee aan een wijze: hij wordt nog wijzer, Onderricht een rechtvaardige: hij zal zijn inzicht verdiepen.
10 Principium sapientiæ timor Domini, et scientia sanctorum prudentia.
Ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid, Den Heilige kennen is inzicht.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.
Want door Jahweh worden uw dagen vermeerderd. Worden jaren van leven u toegevoegd.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris; si autem illusor, solus portabis malum.]
Zijt ge wijs, ge zijt wijs tot uw eigen voordeel; Zijt ge eigenwijs, gij alleen moet ervoor boeten!
13 [Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
De dwaasheid is een wispelturige vrouw, Een verleidster, die geen schaamte kent.
14 sedit in foribus domus suæ, super sellam in excelso urbis loco,
Ze zit aan de deur van haar huis, In een zetel op de hoogten der stad;
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
Zij nodigt de voorbijgangers uit, Hen die recht huns weegs willen gaan:
16 Qui est parvulus declinet ad me. Et vecordi locuta est:
Wie onervaren is, kome hierheen, Wie onverstandig is, tot hem wil ik spreken!
17 Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
Gestolen water is zoet, Heimelijk gegeten brood smaakt lekker!
