Proverbiorum 20
1 [Luxuriosa res vinum, et tumultuosa ebrietas: quicumque his delectatur non erit sapiens.
Wino czyni pośmiewcę, a napój mocny zwajcę; przetoż każdy, co się w nim kocha, nie bywa mądrym.
2 Sicut rugitus leonis, ita et terror regis: qui provocat eum peccat in animam suam.
Strach królewski jest jako, ryk lwięcia; kto go rozgniewa, grzeszy przeciwko duszy swojej.
3 Honor est homini qui separat se a contentionibus; omnes autem stulti miscentur contumeliis.
Uczciwa rzecz każdemu, poprzestać zwady; ale głupim jest, co się w nią wdaje.
4 Propter frigus piger arare noluit; mendicabit ergo æstate, et non dabitur illi.
Dla zimna leniwy nie orze; przetoż żebrać będzie we żniwa, ale nic nie otrzyma.
5 Sicut aqua profunda, sic consilium in corde viri; sed homo sapiens exhauriet illud.
Rada w sercu męża jest jako woda głęboka: jednak mąż rozumny naczerpnie jej.
6 Multi homines misericordes vocantur; virum autem fidelem quis inveniet?]
Większa część ludzi przechwala się uczynnością swoją; ale w samej rzeczy, któż takiego znajdzie?
7 [Justus qui ambulat in simplicitate sua beatos post se filios derelinquet.
Sprawiedliwy chodzi w uprzejmości swojej; błogosławieni synowie jego po nim.
8 Rex qui sedet in solio judicii dissipat omne malum intuitu suo.
Król siedząc na stolicy sądowej rozgania oczyma swemi wszystko złe.
9 Quis potest dicere: Mundum est cor meum; purus sum a peccato?
Któż rzecze: Oczyściłem serce moje? czystym jest od grzechu mego?
10 Pondus et pondus, mensura et mensura: utrumque abominabile est apud Deum.
Dwojaki gwicht i dwojaka miara, to oboje obrzydliwością jest Panu.
11 Ex studiis suis intelligitur puer, si munda et recta sint opera ejus.
Po zabawach swych poznane bywa i dziecię, jeźli czysty i prawy uczynek jego.
12 Aurem audientem, et oculum videntem: Dominus fecit utrumque.
Ucho, które słyszy, i oko, które widzi, Pan to oboje uczynił.
13 Noli diligere somnum, ne te egestas opprimat: aperi oculos tuos, et saturare panibus.
Nie kochaj się w spaniu, byś snać nie zubożał, otwórz oczy swoje, a nasycisz się chlebem.
14 Malum est, malum est, dicit omnis emptor; et cum recesserit, tunc gloriabitur.
Złe to, złe to, mówi ten, co kupuje, a odszedłszy, ali się chlubi.
15 Est aurum et multitudo gemmarum, et vas pretiosum labia scientiæ.]
Wargi umiejętne są jako złoto i obfitość pereł, i kosztowne klejnoty.
16 [Tolle vestimentum ejus qui fidejussor extitit alieni, et pro extraneis aufer pignus ab eo.
Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego.
17 Suavis est homini panis mendacii, et postea implebitur os ejus calculo.
Smaczny jest drugiemu chleb kłamstwa; ale potem piaskiem napełnione będą usta jego.
18 Cogitationes consiliis roborantur, et gubernaculis tractanda sunt bella.
Myśli radami utwierdzaj, a wojnę prowadź opatrznie.
19 Ei qui revelat mysteria, et ambulat fraudulenter, et dilatat labia sua, ne commiscearis.
Kto objawia tajemnicę, zdradliwie się obchodzi; przetoż z tymy, którzy pochlebiają wargami swemi, nie miej towarzystwa.
20 Qui maledicit patri suo et matri, extinguetur lucerna ejus in mediis tenebris:
Kto złorzeczy ojcu swemu albo matce swojej, zgaśnie pochodnia jego w gęstych ciemnościach.
21 hæreditas ad quam festinatur in principio, in novissimo benedictione carebit.
Dziedzictwu prędko z początku nabytemu naostatek błogosławić nie będą.
22 Ne dicas: Reddam malum: exspecta Dominum, et liberabit te.
Nie mów: Oddam złem. Oczekuj na Pana, a wybawi cię.
23 Abominatio est apud Dominum pondus et pondus; statera dolosa non est bona.
Obrzydliwością Panu dwojaki gwicht, a szale fałszywe nie podobają mu się.
24 A Domino diriguntur gressus viri: quis autem hominum intelligere potest viam suam?
Od Pana bywają sprawowane drogi męża; ale człowiek jakoż zrozumie drogę jego?
25 Ruina est homini devorare sanctos, et post vota retractare.]
Pożreć rzecz poświęconą, jest człowiekowi sidłem; a poślubiwszy co, tego zaś szukać, jakoby tego ujść.
26 [Dissipat impios rex sapiens, et incurvat super eos fornicem.
Król mądry rozprasza niezbożnych, i przywodzi na nich pomstę.
27 Lucerna Domini spiraculum hominis, quæ investigat omnia secreta ventris.
Dusza ludzka jest pochodnią Pańską, która doświadcza wszystkich skrytości wnętrznych.
28 Misericordia et veritas custodiunt regem, et roboratur clementia thronus ejus.
Miłosierdzie i prawda króla strzegą, a stolica jego miłosierdziem wsparta bywa.
29 Exsultatio juvenum fortitudo eorum, et dignitas senum canities.
Ozdoba młodzieńców jest siła ich, a sędziwość poczciwością starców.
30 Livor vulneris absterget mala, et plagæ in secretioribus ventris.]
Złemu są lekarstwem siności ran, i razy przenikające do wnętrzności żywota jego.
