Proverbiorum 10
1 [Filius sapiens lætificat patrem, filius vero stultus mœstitia est matris suæ.
Syn mądry rozwesela ojca: ale syn głupi smutkiem jest matki swojej.
2 Nil proderunt thesauri impietatis, justitia vero liberabit a morte.
Nie pomogą skarby niezbożności; ale sprawiedliwość wyrywa od śmierci.
3 Non affliget Dominus fame animam justi, et insidias impiorum subvertet.
Nie dopuści Pan łaknąć duszy sprawiedliwego; ale majętność niezbożników rozproszy.
4 Egestatem operata est manus remissa; manus autem fortium divitias parat. Qui nititur mendaciis, hic pascit ventos; idem autem ipse sequitur aves volantes.
Do nędzy przywodzi ręka zdradliwa; ale ręka pracowita ubogaca.
5 Qui congregat in messe, filius sapiens est; qui autem stertit æstate, filius confusionis.
Kto zbiera w lecie, jest syn roztropny; kto dosypia we żniwa, jest syn pohańbienia.
6 Benedictio Domini super caput justi; os autem impiorum operit iniquitas.
Błogosławieństwo jest nad głową sprawiedliwego; ale usta bezbożnych pokrywają nieprawość.
7 Memoria justi cum laudibus, et nomen impiorum putrescet.
Błogosławiona jest pamiątka sprawiedliwego; ale imię niezbożnych śmierdzi.
8 Sapiens corde præcepta suscipit; stultus cæditur labiis.
Mądre serce przyjmuje przykazanie; ale głupi od warg swoich upadnie.
9 Qui ambulat simpliciter ambulat confidenter; qui autem depravat vias suas manifestus erit.
Kto chodzi w szczerości, chodzi bezpiecznie; ale kto jest przewrotnym w drogach swoich, wyjawion będzie.
10 Qui annuit oculo dabit dolorem; et stultus labiis verberabitur.]
Kto mruga okiem, przynosi frasunek, ale głupi od warg swoich upadnie.
11 [Vena vitæ os justi, et os impiorum operit iniquitatem.
Usta sprawiedliwego są źródło żywota; ale usta niezbożników pokrywają nieprawość.
12 Odium suscitat rixas, et universa delicta operit caritas.
Nienawiść wzbudza swary; ale miłość wszystkie przestępstwa pokrywa.
13 In labiis sapientis invenitur sapientia, et virga in dorso ejus qui indiget corde.
W wargach roztropnego znajduje się mądrość; ale kij na grzbiecie szalonego.
14 Sapientes abscondunt scientiam; os autem stulti confusioni proximum est.
Mądrzy tają umiejętność; ale usta głupiego bliskie upadku.
15 Substantia divitis, urbs fortitudinis ejus; pavor pauperum egestas eorum.
Majętność bogatego jest miastem jego mocnem; ale nędza jest ubogich zniszczeniem.
16 Opus justi ad vitam, fructus autem impii ad peccatum.
Praca sprawiedliwego jest ku żywotowi; ale dochód niepobożnych jest ku grzechowi.
17 Via vitæ custodienti disciplinam; qui autem increpationes relinquit, errat.
Ścieszką żywota idzie, kto przyjmuje karność; ale kto gardzi strofowaniem, w błąd się zawodzi.
18 Abscondunt odium labia mendacia; qui profert contumeliam, insipiens est.
Kto pokrywa nienawiść wargami kłamliwemi, i kto rozgłasza hańbę, głupi jest.
19 In multiloquio non deerit peccatum, qui autem moderatur labia sua prudentissimus est.
Wielomowność nie bywa bez grzechu; ale kto powściąga wargi swoje, ostrożny jest.
20 Argentum electum lingua justi; cor autem impiorum pro nihilo.
Srebro wyborne jest język sprawiedliwego; ale serce niezbożnych za nic nie stoi.
21 Labia justi erudiunt plurimos; qui autem indocti sunt in cordis egestate morientur.]
Wargi sprawiedliwego wiele ich żywią; ale głupi dla głupstwa umierają.
22 [Benedictio Domini divites facit, nec sociabitur eis afflictio.
Błogosławieństwo Pańskie ubogaca, a nie przynosi z sobą utrapienia.
23 Quasi per risum stultus operatur scelus, sapientia autem est viro prudentia.
Za śmiech sobie ma głupi, popełnić niecnotę, ale mąż roztropny dzierży się mądrości.
24 Quod timet impius veniet super eum; desiderium suum justus dabitur.
Czego się boi niezbożnik, to nań przychodzi; ale czego żądają sprawiedliwi, Bóg im daje.
25 Quasi tempestas transiens non erit impius; justus autem quasi fundamentum sempiternum.
Jako przemija wicher, tak się niepobożni nie ostoją; ale sprawiedliwy ma grunt wieczny.
26 Sicut acetum dentibus, et fumus oculis, sic piger his qui miserunt eum.
Jako ocet zębom, i jako dym oczom, tak jest leniwy tym, którzy go posyłają.
27 Timor Domini apponet dies, et anni impiorum breviabuntur.
Bojaźń Pańska dni przyczynia; ale lata niezbożnego ukrócone bywają.
28 Exspectatio justorum lætitia, spes autem impiorum peribit.
Oczekiwanie sprawiedliwych jest wesele, ale nadzieja niezbożnych zginie.
29 Fortitudo simplicis via Domini, et pavor his qui operantur malum.
Droga Pańska jest mocą szczeremu; ale strachem tym, którzy broją złości.
30 Justus in æternum non commovebitur, impii autem non habitabunt super terram.
Sprawiedliwy się na wieki nie poruszy; ale niezbożnicy nie będą mieszkali na ziemi.
31 Os justi parturiet sapientiam; lingua pravorum peribit.
Usta sprawiedliwego rozmnażają mądrość; ale język przewrotny będzie wycięty.
32 Labia justi considerant placita, et os impiorum perversa.]
Wargi sprawiedliwego znają, co się Bogu podoba; ale usta niepobożnych są przewrotne.
