Lucam 12
1 Multis autem turbis circumstantibus, ita ut se invicem conculcarent, cœpit dicere ad discipulos suos: Attendite a fermento pharisæorum, quod est hypocrisis.
തദാനീം ലോകാഃ സഹസ്രം സഹസ്രമ് ആഗത്യ സമുപസ്ഥിതാസ്തത ഏകൈകോ ഽന്യേഷാമുപരി പതിതുമ് ഉപചക്രമേ; തദാ യീശുഃ ശിഷ്യാൻ ബഭാഷേ, യൂയം ഫിരൂശിനാം കിണ്വരൂപകാപട്യേ വിശേഷേണ സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത|
2 Nihil autem opertum est, quod non reveletur: neque absconditum, quod non sciatur.
യതോ യന്ന പ്രകാശയിഷ്യതേ തദാച്ഛന്നം വസ്തു കിമപി നാസ്തി; തഥാ യന്ന ജ്ഞാസ്യതേ തദ് ഗുപ്തം വസ്തു കിമപി നാസ്തി|
3 Quoniam quæ in tenebris dixistis, in lumine dicentur: et quod in aurem locuti estis in cubiculis, prædicabitur in tectis.
അന്ധകാരേ തിഷ്ഠനതോ യാഃ കഥാ അകഥയത താഃ സർവ്വാഃ കഥാ ദീപ്തൗ ശ്രോഷ്യന്തേ നിർജനേ കർണേ ച യദകഥയത ഗൃഹപൃഷ്ഠാത് തത് പ്രചാരയിഷ്യതേ|
4 Dico autem vobis amicis meis: Ne terreamini ab his qui occidunt corpus, et post hæc non habent amplius quid faciant.
ഹേ ബന്ധവോ യുഷ്മാനഹം വദാമി, യേ ശരീരസ്യ നാശം വിനാ കിമപ്യപരം കർത്തും ന ശക്രുവന്തി തേഭ്യോ മാ ഭൈഷ്ട|
5 Ostendam autem vobis quem timeatis: timete eum qui, postquam occiderit, habet potestatem mittere in gehennam: ita dico vobis, hunc timete. (Geenna g1067)
തർഹി കസ്മാദ് ഭേതവ്യമ് ഇത്യഹം വദാമി, യഃ ശരീരം നാശയിത്വാ നരകം നിക്ഷേപ്തും ശക്നോതി തസ്മാദേവ ഭയം കുരുത, പുനരപി വദാമി തസ്മാദേവ ഭയം കുരുത| (Geenna g1067)
6 Nonne quinque passeres veneunt dipondio, et unus ex illis non est in oblivione coram Deo?
പഞ്ച ചടകപക്ഷിണഃ കിം ദ്വാഭ്യാം താമ്രഖണ്ഡാഭ്യാം ന വിക്രീയന്തേ? തഥാപീശ്വരസ്തേഷാമ് ഏകമപി ന വിസ്മരതി|
7 sed et capilli capitis vestri omnes numerati sunt. Nolite ergo timere: multis passeribus pluris estis vos.
യുഷ്മാകം ശിരഃകേശാ അപി ഗണിതാഃ സന്തി തസ്മാത് മാ വിഭീത ബഹുചടകപക്ഷിഭ്യോപി യൂയം ബഹുമൂല്യാഃ|
8 Dico autem vobis: Omnis quicumque confessus fuerit me coram hominibus, et Filius hominis confitebitur illum coram angelis Dei:
അപരം യുഷ്മഭ്യം കഥയാമി യഃ കശ്ചിൻ മാനുഷാണാം സാക്ഷാൻ മാം സ്വീകരോതി മനുഷ്യപുത്ര ഈശ്വരദൂതാനാം സാക്ഷാത് തം സ്വീകരിഷ്യതി|
9 qui autem negaverit me coram hominibus, negabitur coram angelis Dei.
കിന്തു യഃ കശ്ചിന്മാനുഷാണാം സാക്ഷാന്മാമ് അസ്വീകരോതി തമ് ഈശ്വരസ്യ ദൂതാനാം സാക്ഷാദ് അഹമ് അസ്വീകരിഷ്യാമി|
10 Et omnis qui dicit verbum in Filium hominis, remittetur illi: ei autem qui in Spiritum Sanctum blasphemaverit, non remittetur.
അന്യച്ച യഃ കശ്ചിൻ മനുജസുതസ്യ നിന്ദാഭാവേന കാഞ്ചിത് കഥാം കഥയതി തസ്യ തത്പാപസ്യ മോചനം ഭവിഷ്യതി കിന്തു യദി കശ്ചിത് പവിത്രമ് ആത്മാനം നിന്ദതി തർഹി തസ്യ തത്പാപസ്യ മോചനം ന ഭവിഷ്യതി|
11 Cum autem inducent vos in synagogas, et ad magistratus, et potestates, nolite solliciti esse qualiter, aut quid respondeatis, aut quid dicatis.
യദാ ലോകാ യുഷ്മാൻ ഭജനഗേഹം വിചാരകർതൃരാജ്യകർതൃണാം സമ്മുഖഞ്ച നേഷ്യന്തി തദാ കേന പ്രകാരേണ കിമുത്തരം വദിഷ്യഥ കിം കഥയിഷ്യഥ ചേത്യത്ര മാ ചിന്തയത;
12 Spiritus enim Sanctus docebit vos in ipsa hora quid oporteat vos dicere.
യതോ യുഷ്മാഭിര്യദ് യദ് വക്തവ്യം തത് തസ്മിൻ സമയഏവ പവിത്ര ആത്മാ യുഷ്മാൻ ശിക്ഷയിഷ്യതി|
13 Ait autem ei quidam de turba: Magister, dic fratri meo ut dividat mecum hæreditatem.
തതഃ പരം ജനതാമധ്യസ്ഥഃ കശ്ചിജ്ജനസ്തം ജഗാദ ഹേ ഗുരോ മയാ സഹ പൈതൃകം ധനം വിഭക്തും മമ ഭ്രാതരമാജ്ഞാപയതു ഭവാൻ|
14 At ille dixit illi: Homo, quis me constituit judicem, aut divisorem super vos?
കിന്തു സ തമവദത് ഹേ മനുഷ്യ യുവയോ ർവിചാരം വിഭാഗഞ്ച കർത്തും മാം കോ നിയുക്തവാൻ?
15 Dixitque ad illos: Videte, et cavete ab omni avaritia: quia non in abundantia cujusquam vita ejus est ex his quæ possidet.
അനന്തരം സ ലോകാനവദത് ലോഭേ സാവധാനാഃ സതർകാശ്ച തിഷ്ഠത, യതോ ബഹുസമ്പത്തിപ്രാപ്ത്യാ മനുഷ്യസ്യായു ർന ഭവതി|
16 Dixit autem similitudinem ad illos, dicens: Hominis cujusdam divitis uberes fructus ager attulit:
പശ്ചാദ് ദൃഷ്ടാന്തകഥാമുത്ഥാപ്യ കഥയാമാസ, ഏകസ്യ ധനിനോ ഭൂമൗ ബഹൂനി ശസ്യാനി ജാതാനി|
17 et cogitabat intra se dicens: Quid faciam, quia non habeo quo congregem fructus meos?
തതഃ സ മനസാ ചിന്തയിത്വാ കഥയാമ്ബഭൂവ മമൈതാനി സമുത്പന്നാനി ദ്രവ്യാണി സ്ഥാപയിതും സ്ഥാനം നാസ്തി കിം കരിഷ്യാമി?
18 Et dixit: Hoc faciam: destruam horrea mea, et majora faciam: et illuc congregabo omnia quæ nata sunt mihi, et bona mea,
തതോവദദ് ഇത്ഥം കരിഷ്യാമി, മമ സർവ്വഭാണ്ഡാഗാരാണി ഭങ്ക്ത്വാ ബൃഹദ്ഭാണ്ഡാഗാരാണി നിർമ്മായ തന്മധ്യേ സർവ്വഫലാനി ദ്രവ്യാണി ച സ്ഥാപയിഷ്യാമി|
19 et dicam animæ meæ: Anima, habes multa bona posita in annos plurimos: requiesce, comede, bibe, epulare.
അപരം നിജമനോ വദിഷ്യാമി, ഹേ മനോ ബഹുവത്സരാർഥം നാനാദ്രവ്യാണി സഞ്ചിതാനി സന്തി വിശ്രാമം കുരു ഭുക്ത്വാ പീത്വാ കൗതുകഞ്ച കുരു| കിന്ത്വീശ്വരസ്തമ് അവദത്,
20 Dixit autem illi Deus: Stulte, hac nocte animam tuam repetunt a te: quæ autem parasti, cujus erunt?
രേ നിർബോധ അദ്യ രാത്രൗ തവ പ്രാണാസ്ത്വത്തോ നേഷ്യന്തേ തത ഏതാനി യാനി ദ്രവ്യാണി ത്വയാസാദിതാനി താനി കസ്യ ഭവിഷ്യന്തി?
21 Sic est qui sibi thesaurizat, et non est in Deum dives.
അതഏവ യഃ കശ്ചിദ് ഈശ്വരസ്യ സമീപേ ധനസഞ്ചയമകൃത്വാ കേവലം സ്വനികടേ സഞ്ചയം കരോതി സോപി താദൃശഃ|
22 Dixitque ad discipulos suos: Ideo dico vobis, nolite solliciti esse animæ vestræ quid manducetis, neque corpori quid induamini.
അഥ സ ശിഷ്യേഭ്യഃ കഥയാമാസ, യുഷ്മാനഹം വദാമി, കിം ഖാദിഷ്യാമഃ? കിം പരിധാസ്യാമഃ? ഇത്യുക്ത്വാ ജീവനസ്യ ശരീരസ്യ ചാർഥം ചിന്താം മാ കാർഷ്ട|
23 Anima plus est quam esca, et corpus plus quam vestimentum.
ഭക്ഷ്യാജ്ജീവനം ഭൂഷണാച്ഛരീരഞ്ച ശ്രേഷ്ഠം ഭവതി|
24 Considerate corvos, quia non seminant, neque metunt, quibus non est cellarium, neque horreum, et Deus pascit illos. Quanto magis vos pluris estis illis?
കാകപക്ഷിണാം കാര്യ്യം വിചാരയത, തേ ന വപന്തി ശസ്യാനി ച ന ഛിന്ദന്തി, തേഷാം ഭാണ്ഡാഗാരാണി ന സന്തി കോഷാശ്ച ന സന്തി, തഥാപീശ്വരസ്തേഭ്യോ ഭക്ഷ്യാണി ദദാതി, യൂയം പക്ഷിഭ്യഃ ശ്രേഷ്ഠതരാ ന കിം?
25 Quis autem vestrum cogitando potest adjicere ad staturam suam cubitum unum?
അപരഞ്ച ഭാവയിത്വാ നിജായുഷഃ ക്ഷണമാത്രം വർദ്ധയിതും ശക്നോതി, ഏതാദൃശോ ലാകോ യുഷ്മാകം മധ്യേ കോസ്തി?
26 Si ergo neque quod minimum est potestis, quid de ceteris solliciti estis?
അതഏവ ക്ഷുദ്രം കാര്യ്യം സാധയിതുമ് അസമർഥാ യൂയമ് അന്യസ്മിൻ കാര്യ്യേ കുതോ ഭാവയഥ?
27 Considerate lilia quomodo crescunt: non laborant, neque nent: dico autem vobis, nec Salomon in omni gloria sua vestiebatur sicut unum ex istis.
അന്യച്ച കാമ്പിലപുഷ്പം കഥം വർദ്ധതേ തദാപി വിചാരയത, തത് കഞ്ചന ശ്രമം ന കരോതി തന്തൂംശ്ച ന ജനയതി കിന്തു യുഷ്മഭ്യം യഥാർഥം കഥയാമി സുലേമാൻ ബഹ്വൈശ്വര്യ്യാന്വിതോപി പുഷ്പസ്യാസ്യ സദൃശോ വിഭൂഷിതോ നാസീത്|
28 Si autem fœnum, quod hodie est in agro, et cras in clibanum mittitur, Deus sic vestit: quanto magis vos pusillæ fidei?
അദ്യ ക്ഷേത്രേ വർത്തമാനം ശ്വശ്ചൂല്ല്യാം ക്ഷേപ്സ്യമാനം യത് തൃണം, തസ്മൈ യദീശ്വര ഇത്ഥം ഭൂഷയതി തർഹി ഹേ അൽപപ്രത്യയിനോ യുഷ്മാന കിം ന പരിധാപയിഷ്യതി?
29 Et vos nolite quærere quid manducetis, aut quid bibatis: et nolite in sublime tolli:
അതഏവ കിം ഖാദിഷ്യാമഃ? കിം പരിധാസ്യാമഃ? ഏതദർഥം മാ ചേഷ്ടധ്വം മാ സംദിഗ്ധ്വഞ്ച|
30 hæc enim omnia gentes mundi quærunt. Pater autem vester scit quoniam his indigetis.
ജഗതോ ദേവാർച്ചകാ ഏതാനി സർവ്വാണി ചേഷ്ടനതേ; ഏഷു വസ്തുഷു യുഷ്മാകം പ്രയോജനമാസ്തേ ഇതി യുഷ്മാകം പിതാ ജാനാതി|
31 Verumtamen quærite primum regnum Dei, et justitiam ejus: et hæc omnia adjicientur vobis.
അതഏവേശ്വരസ്യ രാജ്യാർഥം സചേഷ്ടാ ഭവത തഥാ കൃതേ സർവ്വാണ്യേതാനി ദ്രവ്യാണി യുഷ്മഭ്യം പ്രദായിഷ്യന്തേ|
32 Nolite timere pusillus grex, quia complacuit Patri vestro dare vobis regnum.
ഹേ ക്ഷുദ്രമേഷവ്രജ യൂയം മാ ഭൈഷ്ട യുഷ്മഭ്യം രാജ്യം ദാതും യുഷ്മാകം പിതുഃ സമ്മതിരസ്തി|
33 Vendite quæ possidetis, et date eleemosynam. Facite vobis sacculos, qui non veterascunt, thesaurum non deficientem in cælis: quo fur non appropriat, neque tinea corrumpit.
അതഏവ യുഷ്മാകം യാ യാ സമ്പത്തിരസ്തി താം താം വിക്രീയ വിതരത, യത് സ്ഥാനം ചൗരാ നാഗച്ഛന്തി, കീടാശ്ച ന ക്ഷായയന്തി താദൃശേ സ്വർഗേ നിജാർഥമ് അജരേ സമ്പുടകേ ഽക്ഷയം ധനം സഞ്ചിനുത ച;
34 Ubi enim thesaurus vester est, ibi et cor vestrum erit.
യതോ യത്ര യുഷ്മാകം ധനം വർത്തതേ തത്രേവ യുഷ്മാകം മനഃ|
35 Sint lumbi vestri præcincti, et lucernæ ardentes in manibus vestris,
അപരഞ്ച യൂയം പ്രദീപം ജ്വാലയിത്വാ ബദ്ധകടയസ്തിഷ്ഠത;
36 et vos similes hominibus exspectantibus dominum suum quando revertatur a nuptiis: ut, cum venerit et pulsaverit, confestim aperiant ei.
പ്രഭു ർവിവാഹാദാഗത്യ യദൈവ ദ്വാരമാഹന്തി തദൈവ ദ്വാരം മോചയിതും യഥാ ഭൃത്യാ അപേക്ഷ്യ തിഷ്ഠന്തി തഥാ യൂയമപി തിഷ്ഠത|
37 Beati servi illi quos, cum venerit dominus, invenerit vigilantes: amen dico vobis, quod præcinget se, et faciet illos discumbere, et transiens ministrabit illis.
യതഃ പ്രഭുരാഗത്യ യാൻ ദാസാൻ സചേതനാൻ തിഷ്ഠതോ ദ്രക്ഷ്യതി തഏവ ധന്യാഃ; അഹം യുഷ്മാൻ യഥാർഥം വദാമി പ്രഭുസ്താൻ ഭോജനാർഥമ് ഉപവേശ്യ സ്വയം ബദ്ധകടിഃ സമീപമേത്യ പരിവേഷയിഷ്യതി|
38 Et si venerit in secunda vigilia, et si in tertia vigilia venerit, et ita invenerit, beati sunt servi illi.
യദി ദ്വിതീയേ തൃതീയേ വാ പ്രഹരേ സമാഗത്യ തഥൈവ പശ്യതി, തർഹി തഏവ ദാസാ ധന്യാഃ|
39 Hoc autem scitote, quoniam si sciret paterfamilias, qua hora fur veniret, vigilaret utique, et non sineret perfodi domum suam.
അപരഞ്ച കസ്മിൻ ക്ഷണേ ചൗരാ ആഗമിഷ്യന്തി ഇതി യദി ഗൃഹപതി ർജ്ഞാതും ശക്നോതി തദാവശ്യം ജാഗ്രൻ നിജഗൃഹേ സന്ധിം കർത്തയിതും വാരയതി യൂയമേതദ് വിത്ത|
40 Et vos estote parati: quia qua hora non putatis, Filius hominis veniet.
അതഏവ യൂയമപി സജ്ജമാനാസ്തിഷ്ഠത യതോ യസ്മിൻ ക്ഷണേ തം നാപ്രേക്ഷധ്വേ തസ്മിന്നേവ ക്ഷണേ മനുഷ്യപുത്ര ആഗമിഷ്യതി|
41 Ait autem et Petrus: Domine, ad nos dicis hanc parabolam, an et ad omnes?
തദാ പിതരഃ പപ്രച്ഛ, ഹേ പ്രഭോ ഭവാൻ കിമസ്മാൻ ഉദ്ദിശ്യ കിം സർവ്വാൻ ഉദ്ദിശ്യ ദൃഷ്ടാന്തകഥാമിമാം വദതി?
42 Dixit autem Dominus: Quis, putas, est fidelis dispensator, et prudens, quem constituit dominus supra familiam suam, ut det illis in tempore tritici mensuram?
തതഃ പ്രഭുഃ പ്രോവാച, പ്രഭുഃ സമുചിതകാലേ നിജപരിവാരാർഥം ഭോജ്യപരിവേഷണായ യം തത്പദേ നിയോക്ഷ്യതി താദൃശോ വിശ്വാസ്യോ ബോദ്ധാ കർമ്മാധീശഃ കോസ്തി?
43 Beatus ille servus quem, cum venerit dominus, invenerit ita facientem.
പ്രഭുരാഗത്യ യമ് ഏതാദൃശേ കർമ്മണി പ്രവൃത്തം ദ്രക്ഷ്യതി സഏവ ദാസോ ധന്യഃ|
44 Vere dico vobis, quoniam supra omnia quæ possidet, constituet illum.
അഹം യുഷ്മാൻ യഥാർഥം വദാമി സ തം നിജസർവ്വസ്വസ്യാധിപതിം കരിഷ്യതി|
45 Quod si dixerit servus ille in corde suo: Moram facit dominus meus venire: et cœperit percutere servos, et ancillas, et edere, et bibere, et inebriari:
കിന്തു പ്രഭുർവിലമ്ബേനാഗമിഷ്യതി, ഇതി വിചിന്ത്യ സ ദാസോ യദി തദന്യദാസീദാസാൻ പ്രഹർത്തുമ് ഭോക്തും പാതും മദിതുഞ്ച പ്രാരഭതേ,
46 veniet dominus servi illius in die qua non sperat, et hora qua nescit, et dividet eum, partemque ejus cum infidelibus ponet.
തർഹി യദാ പ്രഭും നാപേക്ഷിഷ്യതേ യസ്മിൻ ക്ഷണേ സോഽചേതനശ്ച സ്ഥാസ്യതി തസ്മിന്നേവ ക്ഷണേ തസ്യ പ്രഭുരാഗത്യ തം പദഭ്രഷ്ടം കൃത്വാ വിശ്വാസഹീനൈഃ സഹ തസ്യ അംശം നിരൂപയിഷ്യതി|
47 Ille autem servus qui cognovit voluntatem domini sui, et non præparavit, et non facit secundum voluntatem ejus, vapulabit multis:
യോ ദാസഃ പ്രഭേരാജ്ഞാം ജ്ഞാത്വാപി സജ്ജിതോ ന തിഷ്ഠതി തദാജ്ഞാനുസാരേണ ച കാര്യ്യം ന കരോതി സോനേകാൻ പ്രഹാരാൻ പ്രാപ്സ്യതി;
48 qui autem non cognovit, et fecit digna plagis, vapulabit paucis. Omni autem cui multum datum est, multum quæretur ab eo: et cui commendaverunt multum, plus petent ab eo.
കിന്തു യോ ജനോഽജ്ഞാത്വാ പ്രഹാരാർഹം കർമ്മ കരോതി സോൽപപ്രഹാരാൻ പ്രാപ്സ്യതി| യതോ യസ്മൈ ബാഹുല്യേന ദത്തം തസ്മാദേവ ബാഹുല്യേന ഗ്രഹീഷ്യതേ, മാനുഷാ യസ്യ നികടേ ബഹു സമർപയന്തി തസ്മാദ് ബഹു യാചന്തേ|
49 Ignem veni mittere in terram, et quid volo nisi ut accendatur?
അഹം പൃഥിവ്യാമ് അനൈക്യരൂപം വഹ്നി നിക്ഷേപ്തുമ് ആഗതോസ്മി, സ ചേദ് ഇദാനീമേവ പ്രജ്വലതി തത്ര മമ കാ ചിന്താ?
50 Baptismo autem habeo baptizari: et quomodo coarctor usque dum perficiatur?
കിന്തു യേന മജ്ജനേനാഹം മഗ്നോ ഭവിഷ്യാമി യാവത്കാലം തസ്യ സിദ്ധി ർന ഭവിഷ്യതി താവദഹം കതികഷ്ടം പ്രാപ്സ്യാമി|
51 Putatis quia pacem veni dare in terram? non, dico vobis, sed separationem:
മേലനം കർത്തും ജഗദ് ആഗതോസ്മി യൂയം കിമിത്ഥം ബോധധ്വേ? യുഷ്മാൻ വദാമി ന തഥാ, കിന്ത്വഹം മേലനാഭാവം കർത്തുംമ് ആഗതോസ്മി|
52 erunt enim ex hoc quinque in domo una divisi, tres in duos, et duo in tres
യസ്മാദേതത്കാലമാരഭ്യ ഏകത്രസ്ഥപരിജനാനാം മധ്യേ പഞ്ചജനാഃ പൃഥഗ് ഭൂത്വാ ത്രയോ ജനാ ദ്വയോർജനയോഃ പ്രതികൂലാ ദ്വൗ ജനൗ ച ത്രയാണാം ജനാനാം പ്രതികൂലൗ ഭവിഷ്യന്തി|
53 dividentur: pater in filium, et filius in patrem suum, mater in filiam, et filia in matrem, socrus in nurum suam, et nurus in socrum suam.
പിതാ പുത്രസ്യ വിപക്ഷഃ പുത്രശ്ച പിതു ർവിപക്ഷോ ഭവിഷ്യതി മാതാ കന്യായാ വിപക്ഷാ കന്യാ ച മാതു ർവിപക്ഷാ ഭവിഷ്യതി, തഥാ ശ്വശ്രൂർബധ്വാ വിപക്ഷാ ബധൂശ്ച ശ്വശ്ര്വാ വിപക്ഷാ ഭവിഷ്യതി|
54 Dicebat autem et ad turbas: Cum videritis nubem orientem ab occasu, statim dicitis: Nimbus venit: et ita fit.
സ ലോകേഭ്യോപരമപി കഥയാമാസ, പശ്ചിമദിശി മേഘോദ്ഗമം ദൃഷ്ട്വാ യൂയം ഹഠാദ് വദഥ വൃഷ്ടി ർഭവിഷ്യതി തതസ്തഥൈവ ജായതേ|
55 Et cum austrum flantem, dicitis: Quia æstus erit: et fit.
അപരം ദക്ഷിണതോ വായൗ വാതി സതി വദഥ നിദാഘോ ഭവിഷ്യതി തതഃ സോപി ജായതേ|
56 Hypocritæ! faciem cæli et terræ nostis probare: hoc autem tempus quomodo non probatis?
രേ രേ കപടിന ആകാശസ്യ ഭൂമ്യാശ്ച ലക്ഷണം ബോദ്ധും ശക്നുഥ,
57 quid autem et a vobis ipsis non judicatis quod justum est?
കിന്തു കാലസ്യാസ്യ ലക്ഷണം കുതോ ബോദ്ധും ന ശക്നുഥ? യൂയഞ്ച സ്വയം കുതോ ന ന്യാഷ്യം വിചാരയഥ?
58 Cum autem vadis cum adversario tuo ad principem, in via da operam liberari ab illo, ne forte trahat te ad judicem, et judex tradat te exactori, et exactor mittat te in carcerem.
അപരഞ്ച വിവാദിനാ സാർദ്ധം വിചാരയിതുഃ സമീപം ഗച്ഛൻ പഥി തസ്മാദുദ്ധാരം പ്രാപ്തും യതസ്വ നോചേത് സ ത്വാം ധൃത്വാ വിചാരയിതുഃ സമീപം നയതി| വിചാരയിതാ യദി ത്വാം പ്രഹർത്തുഃ സമീപം സമർപയതി പ്രഹർത്താ ത്വാം കാരായാം ബധ്നാതി
59 Dico tibi, non exies inde, donec etiam novissimum minutum reddas.
തർഹി ത്വാമഹം വദാമി ത്വയാ നിഃശേഷം കപർദകേഷു ന പരിശോധിതേഷു ത്വം തതോ മുക്തിം പ്രാപ്തും ന ശക്ഷ്യസി|
