Job 9
1 Et respondens Job, ait:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 [Vere scio quod ita sit, et quod non justificetur homo compositus Deo.
Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?
3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.
4 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.
6 Qui commovet terram de loco suo, et columnæ ejus concutiuntur.
On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.
7 Qui præcipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo.
Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.
8 Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.
9 Qui facit Arcturum et Oriona, et Hyadas et interiora austri.
On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.
10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.
11 Si venerit ad me, non videbo eum; si abierit, non intelligam.
Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.
12 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?
13 Deus, cujus iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?
15 qui etiam si habuero quippiam justum, non respondebo: sed meum judicem deprecabor.
Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.
16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:
17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa.
Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;
18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.
19 Si fortitudo quæritur, robustissimus est; si æquitas judicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?
20 Si justificare me voluero, os meum condemnabit me; si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.
21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.
22 Unum est quod locutus sum: et innocentem et impium ipse consumit.
Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;
23 Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;
24 Terra data est in manus impii; vultum judicum ejus operit. Quod si non ille est, quis ergo est?
Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?
25 Dies mei velociores fuerunt cursore; fugerunt, et non viderunt bonum.
Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.
26 Pertransierunt quasi naves poma portantes; sicut aquila volans ad escam.
Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.
27 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:
28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.
29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimæ manus meæ,
A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:
31 tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo; nec qui mecum in judicio ex æquo possit audiri.
Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
34 Auferat a me virgam suam, et pavor ejus non me terreat.
Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
35 Loquar, et non timebo eum; neque enim possum metuens respondere.]
Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.
