Job 8
1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
Nanoiñe amy zao t’i Bildade nte-Sohy:
2 [Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
Pak’ombia te ho saontsie’o o raha zao? Ampara ombia te ho tio-bey avao o entam-palie’oo?
3 Numquid Deus supplantat judicium? aut Omnipotens subvertit quod justum est?
Mengohen’ Añahare hao ty zaka? Ampiolahe’ i El-Sadai hao ty hatò?
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
Ie nandilats’ azo o ana’oo, le nasese’e ami’ty haozara’ o fiodia’eo.
5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus;
Aa naho nitsoehe’o t’i Andrianañahare vaho ty fiferenaiña’ i El-Sadai,
6 si mundus et rectus incesseris: statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ,
naho malio naho vantan-drehe, le hivañona’e hampipoly i akiban-kavantaña’oy.
7 in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
Le ndra te nikede ty fifotora’o, hitombo ho ra’elahy ty figadoña’o.
8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam
Ehe añontaneo i sà’ taoloy vaho imaneo o nitsikarahen-droae’eo,
9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),
Bahimo tika fa toly omale avao, mbore talinjo ambone’ ty tane toy o andron-tikañeo.
10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
Aa vaho tsy ho toroa’ iareo hao, hisaontsy ama’o, hañakatse entañe boak’ añ’arofo’ iareo ao?
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
Mahafitiry hao ty vinda lehe tsy an-tane hinake? Hitiry tsy aman-drano hao ty vondro?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit.
Ie maindoñe, tsy nibiraeñe, le mbe miheatse aolo’ ze hene rongoñe.
13 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit.
Izay ty lala’ o mañaliño an’ Andrianañahareo; toe modo fitamàñe ty tsy aman-Kake.
14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus.
Ie maràntsañe ty fiatoa’e; naho fararotse ty fatokisa’e.
15 Innitetur super domum suam, et non stabit; fulciet eam, et non consurget.
Hiatoa’e ty anjomba’e fe tsy hahafijadoñe; vontitire’e fe tsy leo’e.
16 Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur.
Maindoñindoñe re añatrefa’ i àndroy andrevaha’ o tsampa’eo i golobo’ey,
17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur.
vandindire’ o vaha’eo ty votrim-bato, i traño-vatoo nitsifira’ iareoy.
18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
Ie ombotañe amy toe’ey, le ho lañe’e, ami’ty hoe, Mbe lia tsy nahatrea azo iraho.
19 Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur.
Eka, Izay ty haeha’ i lia’ey, mbe hitiry amo debokeo ka ty ila’e.
20 Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis,
Oniño te tsy ho farien’ Añahare ty vañoñe vaho tsy ho tohaña’e o lo-tserekeo.
21 donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo.
Mbe ho lifore’e fiankahafañe ty falie’o naho o fivimbi’oo am-pazake.
22 Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet.]
Ho saroñen-kasalarañe ze malaiñe azo, ho modo ty kivoho’ o tsivokatseo.
