Job 7
1 [Militia est vita hominis super terram, et sicut dies mercenarii dies ejus.
“Ebiseera by’omuntu ku nsi, tebyagerebwa? Ennaku ze tezaagerebwa nga ez’omupakasi?
2 Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius præstolatur finem operis sui,
Ng’omuddu eyeegomba ekisiikirize okujja, ng’omupakasi bwe yeesunga empeera ye;
3 sic et ego habui menses vacuos, et noctes laboriosas enumeravi mihi.
bwe ntyo bwe nnaweebwa emyezi egy’okubonaabona, ebiro ebyokutegana bwe byangererwa.
4 Si dormiero, dicam: Quando consurgam? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras.
Bwe ngalamira neebake, njogera nti, ‘Ndiyimuka ddi, ekiro kinaakoma ddi?’ Nga nzijudde okukulungutana okutuusa obudde lwe bukya.
5 Induta est caro mea putredine, et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est.
Omubiri gwange gujjudde envunyu n’ebikakampa, n’olususu lwange lukutusekutuse era lulabika bubi.
6 Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur, et consumpti sunt absque ulla spe.
“Ennaku zange zidduka okusinga ekyuma ky’omulusi w’engoye bw’atambuza ky’alusisa engoye ze; era zikoma awatali ssuubi.
7 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona.
Ojjukira Ayi Katonda, nti obulamu bwange tebuliimu, wabula mukka bukka, amaaso gange tegaliddayo kulaba bulungi.
8 Nec aspiciet me visus hominis; oculi tui in me, et non subsistam.
Eriiso ly’oyo eryali lindabyeko teririddayo kundaba; amaaso gammwe galinnoonya, naye nga sikyaliwo.
9 Sicut consumitur nubes, et pertransit, sic qui descenderit ad inferos, non ascendet. (Sheol h7585)
Nga ekire bwe kibulawo ne kigenda, bw’atyo n’aziikwa mu ntaana talivaayo. (Sheol h7585)
10 Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus ejus.
Taliddayo mu nnyumba ye, amaka ge tegaliddayo kumumanya nate.
11 Quapropter et ego non parcam ori meo: loquar in tribulatione spiritus mei; confabulabor cum amaritudine animæ meæ.
Noolwekyo sijja kuziyiza kamwa kange, nzija kwogera okulumwa kw’omutima gwange; nzija kwemulugunyiza mu bulumi bw’emmeeme yange.
12 Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere?
Ndi nnyanja oba ndi lukwata ow’omu buziba, olyoke onkuume?
13 Si dixero: Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo:
Bwe ndowooza nti, obuliri bwange bunampa ku mirembe, ekiriri kyange kinakendeeza ku kulumwa kwange;
14 terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties.
n’olyoka ontiisa n’ebirooto era n’onkanga okuyita mu kwolesebwa.
15 Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea.
Emmeeme yange ne yeegomba okwetuga, nfe okusinga okuba omulamu.
16 Desperavi: nequaquam ultra jam vivam: parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
Sikyeyagala, neetamiddwa. Sijja kubeera mulamu emirembe gyonna. Ndeka; kubanga ennaku zange butaliimu.
17 Quid est homo, quia magnificas eum? aut quid apponis erga eum cor tuum?
Omuntu kye ki ggwe okumugulumiza, n’omulowoozaako?
18 Visitas eum diluculo, et subito probas illum.
Bw’otyo n’omwekebejja buli makya, n’omugezesa buli kaseera?
19 Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me ut glutiam salivam meam?
Olituusa ddi nga tonvuddeeko n’ondeka ne mmira ku malusu?
20 Peccavi; quid faciam tibi, o custos hominum? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis?
Nyonoonye; kiki kye nakukola, ggwe omukuumi w’abantu? Lwaki onfudde nga akabonero ak’obulabe gy’oli, ne neefuukira omugugu?
21 Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam? ecce nunc in pulvere dormiam, et si mane me quæsieris, non subsistam.]
Era lwaki tosonyiwa kwonoona kwange, n’oggyawo obutali butuukirivu bwange? Kubanga kaakano nzija kwebaka mu ntaana; era ojja kunnoonya ku makya naye naaba sikyaliwo.”
