Job 5
1 [Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.
Rop berre du; kven svarar deg? Kva engel vil du beda til?
2 Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.
Mismod slær fåvis mann i hel og brennhug den som lite veit.
3 Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini ejus statim.
Eg såg ein dåre festa rot, og brått eg laut hans bustad banna.
4 Longe fient filii ejus a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.
Hans søner hjelpelaus var, uhjelpte trakka ned i porten.
5 Cujus messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias ejus.
Hans avling åt dei svoltne upp, dei tok ho tråss i klungergjerde, og snara lurde på hans gods.
6 Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.
Men naudi ei frå dusti kjem; ulukka ei or jordi renn;
7 Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.
nei, mannen vert til møda fødd, som gneistarne lyt fljuga høgt.
8 Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:
Eg vilde venda meg til Gud og leggja saki fram for honom,
9 qui facit magna et inscrutabilia, et mirabilia absque numero;
som storverk gjer som ei me skynar, fleir’ underverk enn me kann telja,
10 qui dat pluviam super faciem terræ, et irrigat aquis universa;
som sender regnet ned på jord og vatnet yver mark og eng,
11 qui ponit humiles in sublime, et mœrentes erigit sospitate;
som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,
12 qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod cœperant;
som spiller planen for dei sløge, so deira hender inkje duger,
13 qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat.
som fangar vismann i hans vit, so listig råd forrenner seg.
14 Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte, sic palpabunt in meridie.
Um dagen støyter dei på myrker, trivlar ved middag som ved natt.
15 Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.
Frå sverd frelser han frelser fatigmann, frå deira munn, frå yvervald,
16 Et erit egeno spes; iniquitas autem contrahet os suum.
so vesalmann fær hava von, men vondskap lata munnen att.
17 Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:
Men sæl den mann som Gud mun refsa; vanvyrd ei tukt frå Allvalds-Gud!
18 quia ipse vulnerat, et medetur; percutit, et manus ejus sanabunt.
Han sårar, men bind og umkring; han slær men lækjer med si hand.
19 In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.
Seks trengslor bergar han deg or, i sju skal inkje vondt deg nå.
20 In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.
I hunger fri’r han deg frå dauden, i krig du undan sverdet slepp;
21 A flagello linguæ absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.
for tungesvipa er du berga, og trygg du er i tap og tjon;
22 In vastitate et fame ridebis, et bestias terræ non formidabis.
du lær åt tjon og hungersnaud og ottast ikkje ville dyr;
23 Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiæ terræ pacificæ erunt tibi.
du samband hev med stein på marki, og fred med villdyr uti heidi.
24 Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum; et visitans speciem tuam, non peccabis.
Du merkar at ditt tjeld hev fred, og inkje vantar i ditt hus.
25 Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terræ.
Du ser, ditt sæde tallrikt er, ditt avkom rikt som gras på eng.
26 Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
I mannskraft til di grav du gjeng, lik korn, køyrt inn i rette tid.
27 Ecce hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.]
Det hev me granska; so det er; so høyr og merka deg det då!»
