Job 4
1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
Na Temanni Elifas buaa Hiob sɛ,
2 [Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies; sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
“Sɛ obi pɛ sɛ ɔne wo kasa a, worennya ntoboaseɛ mma no anaa? Hwan na wɔbɛtumi aka nʼano ato mu?
3 Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti;
Dwene sɛdeɛ wakyerɛkyerɛ nnipa bebree, sɛdeɛ woahyɛ nsa a emu ayɛ mmerɛ den.
4 vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti.
Wo nsɛm ahyɛ wɔn a wɔasunti no den; woahyɛ nkotodwe a ayɛ mmerɛ mu den.
5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti; tetigit te, et conturbatus es.
Na afei a ɔhaw aba no, wʼaba mu abu; aba wo so, na wo ho adwiri wo.
6 Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?
Wo nyamesuro mma wo ahotosoɔ anaa, na wʼakwan a ɛho nni asɛm mma wo anidasoɔ anaa?
7 Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?
“Dwene ho: Wɔasɛe obi a ne ho nni asɛm pɛn anaa? Ɛhefa na wɔsɛee obi a ɔyɛ pɛ?
8 Quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,
Sɛdeɛ mahunu no, wɔn a wɔfɛntɛm bɔne ne wɔn a wɔdua ɔhaw no, wɔtwa so aba.
9 flante Deo perisse, et spiritu iræ ejus esse consumptos.
Sɛ Onyankopɔn home a, wɔsɛe; nʼabufuo ma wɔyera.
10 Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.
Agyata bɛtumi abobom na wɔapɔ so, nanso wɔbɛbubu gyata akɛseɛ no se.
11 Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.
Gyata annya haboa a ɔwu, na gyatabereɛ mma no bɔ hwete.
12 Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri ejus.
“Wɔbɛkaa kokoamsɛm bi kyerɛɛ me na mʼaso tee no sɛ asomusɛm.
13 In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,
Wɔ anadwo daeɛso basabasa mu, ɛberɛ a nnipa adeda nnahɔɔ no,
14 pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt;
ehu ne nketenkete kyeree me. Ɛmaa me nnompe nyinaa wosoeɛ.
15 et cum spiritus, me præsente, transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.
Honhom bi twaa mʼani so, na me ho nwi sɔre gyinaeɛ.
16 Stetit quidam, cujus non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.
Ɛgyinaeɛ, nanso, manhunu nʼabɔsuo. Biribi bɛgyinaa mʼanim, na metee nne bɔkɔɔ bi a ɛrebisa sɛ,
17 Numquid homo, Dei comparatione, justificabitur? aut factore suo purior erit vir?
‘Onipa dasani bɛtumi atene asene Onyankopɔn? Onipa bɛtumi ayɛ kronn asene ne Yɛfoɔ anaa?
18 Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem;
Sɛ Onyankopɔn ntumi mfa ne ho nto nʼankasa asomfoɔ so, na sɛ ɔka nʼabɔfoɔ mpo anim a,
19 quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?
hwan ne onipa a wɔde dɔteɛ anwene no, a ne fapem sisi mfuturo mu na wɔdwerɛ no ntɛm so sene abubummabaa?
20 De mane usque ad vesperam succidentur; et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
Ɛfiri anɔpahema kɔsi anwummerɛ wɔbubu wɔn mu nketenkete; na wɔyera korakora a obiara nhunu wɔn bio.
21 Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis; morientur, et non in sapientia.]
Wɔtete wɔn ntomadan nhoma mu, ɛno enti wɔwuwu a wɔnnim.’
