Job 39
1 [Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti?
E mohiotia ana ranei e koe te wa e whanau ai nga koati mohoao o te kamaka? E kitea putia ana ranei e koe te wa e whakamamae ai nga hata?
2 Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum?
E taua ano ranei e koe nga marama e rite ana i a ratou? E mohio ana ranei koe ki te wa e whanau ai ratou?
3 Incurvantur ad fœtum, et pariunt, et rugitus emittunt.
Tuohu ana ratou, kua puta mai a ratou kuao, akiritia mai ana e ratou o ratou mea whakapouri.
4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum: egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
E pai ana te ahua o a ratou kuao, e tupu ana i te parae; ka haere atu ratou, a kahore e hoki mai ano.
5 Quis dimisit onagrum liberum, et vincula ejus quis solvit?
Na wai i tuku te kaihe mohoao kia haere noa atu; nga here o te kaihe mohoao, na wai i wewete?
6 cui dedi in solitudine domum, et tabernacula ejus in terra salsuginis.
Ko te whare i whakaritea nei e ahau mona, ko te koraha: ko ona nohoanga ko te wahi titiohea.
7 Contemnit multitudinem civitatis: clamorem exactoris non audit.
Whakahaweatia iho e ia te ngangau o te pa; e kore ia e rongo ki te reo o te kaiakiaki.
8 Circumspicit montes pascuæ suæ, et virentia quæque perquirit.
Ko tona wahi kai kei te tuahiwi o nga maunga, e rapua ana e ia nga mea matomato katoa.
9 Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad præsepe tuum?
E pai ranei te unikanga kia mahi ki a koe? Kei tau takotoranga kai ranei he moenga mona?
10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo, aut confringet glebas vallium post te?
E herea ranei e koe te unikanga ki tona taura i te awa parautanga? E rakarakatia ranei e ia nga raorao me tana whai ano i a koe?
11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus, et derelinques ei labores tuos?
E whakawhirinaki atu ranei koe ki a ia, no te mea e nui ana tona kaha? E whakarerea atu ranei e koe tau mahi mana?
12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget?
E whakapono atu ranei koe mana au hua e whakahoki mai; mana e kohikohi mai ki tau patunga witi?
13 Penna struthionis similis est pennis herodii et accipitris.
E whakamanamana ana te parirau o te otereti; otira he atawhai ano ranei ta ona hou, ta ona raukura?
14 Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea?
E whakarerea ana e ia ona hua ki te whenua, whakamahanatia iho e ia ki te puehu,
15 Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.
Wareware ake ia tera pea e pepe i te waewae, e takahia ranei e te kirehe o te parae.
16 Duratur ad filios suos, quasi non sint sui: frustra laboravit, nullo timore cogente.
He mea pakeke ia ki ana pi me te mea ehara i a ia: ahakoa ka maumauria tana mahi, kahore ona manawapa;
17 Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.
No te mea i whakakahoretia e te Atua he ngakau mahara mona, kihai hoki i homai he whakaaro ki a ia.
18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem ejus.
I te wa e maranga ai ia ki runga, whakahaweatia iho e ia te hoiho raua ko tona kaieke.
19 Numquid præbebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo ejus hinnitum?
Nau ranei i hoatu tona kaha ki tae hoiho? Nau ranei tona kaki i whakakakahu ki te huruhuru?
20 Numquid suscitabis eum quasi locustas? gloria narium ejus terror.
Nau ranei ia i mea kia pekepeke, kia pera me te mawhitiwhiti? He hanga whakawehi te kororia o tona whewhengu.
21 Terram ungula fodit; exultat audacter: in occursum pergit armatis.
E hukari ana ia ia te raorao, me te koa ano ki tona kaha: tika tonu ia ki te hunga mau patu.
22 Contemnit pavorem, nec cedit gladio.
Whakahawea ana ia ki te wehi, kahore ona mataku; e kore ano ia e nunumi mai i te hoari.
23 Super ipsum sonabit pharetra; vibrabit hasta et clypeus:
Papa ana te papa pere ki tona taha, te tao e rarapa ana, me te timata.
24 fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubæ sonare clangorem.
E horomia ana e ia te whenua, me te ngangau me te riri; kahore ia i te whakapono ko te reo tera o te tetere.
25 Ubi audierit buccinam, dicit: Vah! procul odoratur bellum: exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
Ka tangi ana te tetere ka mea ia, Ha, ha! I tawhiti ano ka hongia e ia te pakanga, te whatitiri o nga rangatira, me te hamama.
26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad austrum?
He mohio nou i rere ai te kahu, i roha ai i ona parirau, i anga ai whaka te tonga?
27 Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum?
Nau te kupu i kake ai te ekara? i hanga ai e ia tana ohanga ki te wahi tiketike?
28 In petris manet, et in præruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus.
Noho ana ia i runga i te kamaka, kei reira tona kainga, kei te kamaka keokeo, kei te pa kaha.
29 Inde contemplatur escam, et de longe oculi ejus prospiciunt.
A rapua ana e ia he kai i reira; e kite atu ana ona kanohi i tawhiti.
30 Pulli ejus lambent sanguinem: et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.]
Horomititia ake ana hoki nga toto e ana pi; a ko te wahi i nga tupapaku, kei reira ano ia.
