Job 29
1 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:
Ayub nomedo wuoyo kawacho niya,
2 [Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos, secundum dies quibus Deus custodiebat me?
“Yaye, mad ngʼato dwoka e ndalona machon kendo kinde mane Nyasaye orita maber,
3 Quando splendebat lucerna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulabam in tenebris:
ka en koda kuonde duto kendo ka lerne ne menyona kuonde motimo mudho mane awuothe!
4 sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo:
Ee, mano kaka agombo ndalogo mane pod ategno, kinde mane Nyasaye gwedho oda nikech ne en osiepna,
5 quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei:
ma en ndalono ma Jehova Nyasaye Maratego ne pod ni koda kendo nyithinda noketa diere,
6 quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei:
ne en ndalo ma yorega ne dhi maber kendo yiende mag zeituni ne nyak maber.
7 quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi.
“Kindeno kane adonjo gie ranga dala mi abet e koma ei paw bura,
8 Videbant me juvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
to yawuowi ne weyona yo ka onena to jodongo to ne oana malo.
9 Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
Jotend ogendini ne weyo wuoyo, kendo negilingʼ thi ka giumo dhogi.
10 Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
Ruodhi kane onena to ne wuoyo gi dwol mapiny kendo onge ngʼama ne nyalo winjo gima negiwacho.
11 Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi:
Ngʼato angʼata mane owinja ne loso maber kuoma, kendo joma nonena ne pwoya,
12 eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum cui non esset adjutor.
nikech ne akonyo joma odhier mane ywak ka dwaro kony, kod joma onge wuonegi mane onge gi joma dikonygi.
13 Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
Ngʼama ne chiegni tho nogwedha; kendo namiyo chuny dhako ma chwore otho duogo mi ower gi mor.
14 Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.
Arwako tim makare kod adiera ka lepa.
15 Oculus fui cæco, et pes claudo.
Ne abedo wangʼ muofni kendo tiende pudhe.
16 Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam.
Ne abedo wuon jochan; kendo ne akawo chandruok joma welo.
17 Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
Ne aketho teko mar joma thiro ji mi agologi e lwet joma dwaro hinyogi.
18 Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
“Ne aparo e chunya ni, ‘Tho biro kawa mos ka adak maber e dalana, kendo ka hika mae pinyni oniangʼ,
19 Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
Achalo gi yath, madongo e bath aora madongo ka ngʼich nikech tiendene ochwo pi kendo thoo biro bedo e bedena gotieno.
20 Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
Huma mara biro siko kalandore kendo tekra nosiki!’
21 Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
“Ji ne chikona itgi ka geno konyruok mathoth, negirito rieko mawuok e dhoga ka gilingʼ mos.
22 Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
Onge ngʼama ne loso bangʼa; wechena ne lwar e itgi mos ka ngʼidho.
23 Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
Ne girita ka joma rito koth ndalo oro, kendo negimor gi wechena mana ka joma rito kodh chwiri.
24 Siquando ridebam ad eos, non credebant: et lux vultus mei non cadebat in terram.
Kane abwonjo kodgi to ne amako dhogi; kendo ler mane rieny koa e lela wangʼa, ne morogi ahinya.
25 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.]
An ema ne anyisogi yo monego gilu kendo nabedo kaka ruodhgi; ne achalo ruoth e dier jokedo mage; bende ne achalo ngʼat mahoyo joma ywak.”
