Job 27
1 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:
Hiob ciągnął dalej swoją odpowiedź:
2 [Vivit Deus, qui abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
Jak żyje Bóg, [który] odrzucił mój sąd, i Wszechmocny, [który] rozgoryczył moją duszę;
3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
Dopóki jest we mnie tchnienie i duch Boży w moich nozdrzach;
4 non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
Moje wargi nie będą mówiły niegodziwości, a mój język nie wypowie fałszu.
5 Absit a me ut justos vos esse judicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
Nie daj Boże, abym miał was usprawiedliwiać; do śmierci nie odstąpię od swej niewinności.
6 Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
Będę trzymał się swojej sprawiedliwości i nie puszczę jej; moje serce nie oskarży mnie, póki żyję.
7 Sit ut impius, inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus.
Niech mój wróg będzie jak niegodziwiec, a ten, który powstaje przeciwko mnie, jak niesprawiedliwy.
8 Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus?
Jaka bowiem jest nadzieja obłudnika, choćby zysk osiągnął, gdy Bóg zabiera mu duszę?
9 Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia?
Czy Bóg usłyszy jego wołanie, gdy spadnie na niego nieszczęście?
10 aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
Czy będzie się rozkoszować Wszechmocnym? Czy będzie wciąż wzywał Boga?
11 Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.
Pouczę was, [będąc] w ręce Boga, nie zataję niczego o Wszechmocnym.
12 Ecce vos omnes nostis: et quid sine causa vana loquimini?
Oto wy wszyscy [to] widzicie; po co więc te próżne słowa?
13 Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
Taki jest dział niegodziwca u Boga i takie dziedzictwo, które otrzymają od Wszechmocnego ciemięzcy.
14 Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt, et nepotes ejus non saturabuntur pane:
Jeśli rozmnożą się jego synowie, [pójdą] pod miecz; a jego potomstwo nie nasyci się chlebem.
15 qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.
Ci, którzy po nim pozostaną, będą pogrzebani w śmierci, a jego wdowy nie będą [go] opłakiwały;
16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:
Choćby nagromadził srebra jak prochu i przygotował sobie szat jak gliny;
17 præparabit quidem, sed justus vestietur illis, et argentum innocens dividet.
To choć je przygotuje, włoży je sprawiedliwy, a niewinny będzie dzielić srebro.
18 Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
Zbuduje swój dom jak mól, jak szałas, który stawia stróż.
19 Dives, cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebany; otworzy oczy, ale [już] go nie ma.
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia: nocte opprimet eum tempestas.
Ogarnie go strach jak wody, w nocy porwie go wicher.
21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
Uniesie go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher wyrwie go z jego miejsca.
22 Et mittet super eum, et non parcet: de manu ejus fugiens fugiet.
To bowiem [Bóg] rzuci na niego i nie oszczędzi [go], choć bardzo chciał uciekać przed jego ręką.
23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum ejus.]
Będą klaskać nad nim w dłonie i wygwizdywać go z jego miejsca.
