Job 27

1 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:

Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

2 [Vivit Deus, qui abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.

Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,

Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

4 non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.

Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

5 Absit a me ut justos vos esse judicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.

Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

6 Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.

Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

7 Sit ut impius, inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus.

Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

8 Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus?

Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

9 Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia?

Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

10 aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?

Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

11 Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.

Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

12 Ecce vos omnes nostis: et quid sine causa vana loquimini?

Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

13 Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.

Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

14 Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt, et nepotes ejus non saturabuntur pane:

Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

15 qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.

Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:

Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

17 præparabit quidem, sed justus vestietur illis, et argentum innocens dividet.

Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

18 Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.

Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

19 Dives, cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.

Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

20 Apprehendet eum quasi aqua inopia: nocte opprimet eum tempestas.

Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.

Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

22 Et mittet super eum, et non parcet: de manu ejus fugiens fugiet.

Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum ejus.]

Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.