Job 27
1 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:
Job loh amah kah a huel ham te a koei tih,
2 [Vivit Deus, qui abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
“Pathen kah hingnah loh kai kah laitloeknah a khoe tih Tlungthang lo ka hinglu a phaep.
3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
Ka khuikah ka hiil boeih neh ka hnarhong khuikah he Pathen mueihla ni.
4 non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
Ka hmuilai loh dumlai thui boel saeh lamtah ka lai loh palyal la caitawk boel saeh.
5 Absit a me ut justos vos esse judicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
Nangmih te kan tang sak atah kai ham savisava. Ka pal duela ka muelhtuetnah he kamah lamloh ka khoe mahpawh.
6 Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
Ka duengnah te ka kop vetih ka hlah mahpawh. Kamah tue lamlong tah ka thinko he veet voel mahpawh.
7 Sit ut impius, inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus.
Ka thunkha te a halang bangla, kai aka tlai thil khaw a boethae bangla om saeh.
8 Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus?
Lailak kah ngaiuepnah tah menim? A mueluem tih Pathen loh a hinglu a bong pah.
9 Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia?
A soah citcai loh a pai vaengah a pangngawlnah te Pathen loh a hnatun nim?
10 aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
Tlungthang dongah pang a dok vetih, a tue boeih ah Pathen a khue bitni.
11 Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.
Pathen kah kut te nangmih kan thuinuet phoe vetih, Tlungthang taengkah te ka phah mahpawh.
12 Ecce vos omnes nostis: et quid sine causa vana loquimini?
Nangmih boeih khaw na hmuh vaengah balae tih a honghi neh na hoemdawk he.
13 Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
Halang hlang loh Pathen taeng lamkah khoyo neh hlanghaeng loh Tlungthang taeng lamkah rho a dang he,
14 Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt, et nepotes ejus non saturabuntur pane:
a ca te cunghang hamla a ping pah tih a cadil cahma khaw buh cung uh mahpawh.
15 qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.
A rhaengnaeng, a rhaengnaeng te dueknah loh a up vetih a nuhmai rhoek loh rhah uh mahpawh.
16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:
Cak te laipi bangla hmoeng vetih hnicu te dikpo bangla soe ni.
17 præparabit quidem, sed justus vestietur illis, et argentum innocens dividet.
Tawn cakhaw aka dueng loh a bai vetih cak te ommongsitoe loh a tael ni.
18 Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
A im te ning bangla a sak tih dungtlungim bangla rhalrhing a khueh.
19 Dives, cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
Hlanglen la yalh dae khoem uh mahpawh. A mik a dai dae amah om voel pawh.
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia: nocte opprimet eum tempestas.
Anih te tui bangla mueirhih loh a phatawt khoyin ah cangpalam loh a pom.
21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
Anih te kanghawn loh a khuen tih khum. Te vaengah anih te amah hmuen lamloh a yawn.
22 Et mittet super eum, et non parcet: de manu ejus fugiens fugiet.
Anih te a voeih tih lungma a ti pawt dongah a kut lamloh yong la yong coeng.
23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum ejus.]
A taengah a kut a paeng uh tih anih te amah hmuen lamloh kut a ving thil.
