Job 23
1 Respondens autem Job, ait:
Iyyoob akkana jedhee deebise:
2 [Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.
“Harʼa iyyuu guungummiin koo hadhaaʼaa dha; yoo ani akkam aade iyyuu harki isaa natti ulfaateera.
3 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus?
Ani utuun iddoo itti isa argadhu beekee, utuu iddoo inni jiraatu illee dhaquu dandaʼee!
4 Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus:
Silaa dhimma koo fuula isaa duratti dhiʼeeffadhee afaan koo falmiin guuttadha ture.
5 ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.
Waan inni naa deebisu nan beekan ture; waan inni naan jedhus nan hubadhan ture.
6 Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.
Inni humna isaa guddaa sanaan anaan mormaa? Lakki, na dhaggeeffata malee.
7 Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum.
Namni qajeelaan achuma fuula isaa duratti dhimma isaa ni dhiʼeeffata; anis isa natti muru jalaa bara baraan nan baʼa.
8 Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intelligam eum.
“Garuu yoo ani gara baʼa biiftuu deeme, inni achi hin jiru; ani yoo gara dhiʼaa dhaqes achitti isa hin argadhu.
9 Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
Yommuu inni kaabatti hojii irra jirutti ani isa hin argu; yommuu inni gara kibbaatti deebiʼuttis ani hamma libsuu ijaa isa arguu hin dandaʼu.
10 Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.
Inni garuu karaa ani baʼu ni beeka; yommuu inni na qoruttis ani akka warqee taʼee nan mulʼadha.
11 Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.
Miilli koo tarkaanfii isaatti dhiʼaatee duukaa buʼeera; ani utuun irraa hin gorin karaa isaa eegeera.
12 A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.
Ani ajaja afaan isaa irraa hin fagaanne; nyaata guyyaa guyyaa caalaas dubbii afaan isaa nan jaalladha.
13 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus: et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.
“Inni garuu of dandaʼee kophaa isaa dhaabata; kan isaan mormuu dandaʼu eenyu? Inni waanuma jaallatu hojjeta.
14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.
Inni waan natti mure ni raawwata; amma illee karoora akkanaa hedduu yaada isaa keessaa qaba.
15 Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.
Wanni ani fuula isaa duratti naʼuufis kanuma; ani yommuun waan kana hunda yaadutti isa nan sodaadha.
16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
Waaqni garaa koo ni raase; Waaqni Waan Hunda Dandaʼu na sodaachise.
17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.]
Haa taʼu malee dukkanni, dukkanni limixiin fuula koo haguugu iyyuu na hin barbadeessine.
