Job 21
1 Respondens autem Job, dixit:
Dia namaly Joba ka nanao hoe:
2 [Audite, quæso, sermones meos, et agite pœnitentiam.
Mihainoa dia mihainoa ny teniko, Ary aoka izany no ho fampiononanareo ahy.
3 Sustinete me, et ego loquar: et post mea, si videbitur, verba, ridete.
Mandefera amiko ianareo, fa mba hiteny kosa aho izao; Ary rehefa tapitra ny teniko, dia mandatsalatsà ihany indray ianareo.
4 Numquid contra hominem disputatio mea est, ut merito non debeam contristari?
Raha ny amiko, moa ny ataon’ ny olona va no itarainako? Ary raha izany, nahoana no hahalefitra ny fanahiko?
5 Attendite me et obstupescite, et superponite digitum ori vestro.
Jereo aho, dia aoka ho talanjona ianareo, ary mitampena vava.
6 Et ego, quando recordatus fuero, pertimesco, et concutit carnem meam tremor.
Eny, raha mahatsiaro izany aho, dia raiki-tahotra, sady toran-kovitra ny tenako:
7 Quare ergo impii vivunt, sublevati sunt, confortatique divitiis?
Nahoana no velona ny ratsy fanahy ka sady tratrantitra no be hery?
8 Semen eorum permanet coram eis: propinquorum turba et nepotum in conspectu eorum.
Ny zanany koa mitomoetra tsara eo anatrehany, ary ny zafiny eo anoloany.
9 Domus eorum securæ sunt et pacatæ, et non est virga Dei super illos.
Ny ankohonany miadana ka tsy manan-tahotra, ary ny tsorakazon’ Andriamanitra tsy mamely azy.
10 Bos eorum concepit, et non abortivit: vacca peperit, et non est privata fœtu suo.
Ny ombilahiny mampiteraka ka mahavanona; Ny ombivaviny miteraka ka tsy mamotsotra.
11 Egrediuntur quasi greges parvuli eorum, et infantes eorum exultant lusibus.
Mamoaka ny zanany madinika toy ny ondry aman’ osy izy, ka mikoriana ny zanany.
12 Tenent tympanum et citharam, et gaudent ad sonitum organi.
Mihoby mitondra ampongatapaka sy lokanga izy ary mifaly amin’ ny feon-tsodina.
Mandany ny androny amin’ ny fahafinaretana izy; Amin’ ny indray mipi-maso monja no idinany any amin’ ny fiainan-tsi-hita. (Sheol h7585)
14 Qui dixerunt Deo: Recede a nobis, et scientiam viarum tuarum nolumus.
Kanefa anie ireo no manao amin’ Andriamanitra hoe: Mialà aminay! Fa tsy mba irinay ny hahalala ny lalanao.
15 Quis est Omnipotens, ut serviamus ei? et quid nobis prodest si oraverimus illum?
Zinona izay Tsitoha, no hotompoinay? Ary inona no soa ho azonay, raha mivavaka aminy?
16 Verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua, consilium impiorum longe sit a me.
Indro, tsy avy amin’ ny tenany ihany ny fahafinaretany! Ho lavitra ahy anie ny fisainan’ ny ratsy fanahy!
17 Quoties lucerna impiorum extinguetur, et superveniet eis inundatio, et dolores dividet furoris sui?
Indraindray foana no mba maty ny jiron’ ny ratsy fanahy, sy tonga ny loza manjo azy. Ary amelaran’ Andriamanitra fandrika ireny noho ny fahatezerany,
18 Erunt sicut paleæ ante faciem venti, et sicut favilla quam turbo dispergit.
Ka tonga tahaka ny mololo voatetika indaosin’ ny rivotra izy sy tahaka ny akofa entin’ ny tafio-drivotra.
19 Deus servabit filiis illius dolorem patris, et cum reddiderit, tunc sciet.
Andriamanitra, hoy ianareo, mbola hampijaly ny zanany noho ny helodrainy! Tsia; fa ny tenan’ ireny ihany no aoka hovaliany, mba hahalalany.
20 Videbunt oculi ejus interfectionem suam, et de furore Omnipotentis bibet.
Aoka ny masony ihany no hahita ny loza manjo azy, ary aoka ny tenany ihany no hisotro ny fahatezeran’ ny Tsitoha.
21 Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se, et si numerus mensium ejus dimidietur?
Fa mampaninona azy moa ny amin’ ny taranany mandimby azy, raha tapaka ny isan’ ny androny?
22 Numquid Deus docebit quispiam scientiam, qui excelsos judicat?
Moa Andriamanitra va no hampianarim-pahalalana, nefa Izy no mitsara ny any an-danitra aza?
23 Iste moritur robustus et sanus, dives et felix:
Maty ny anankiray, raha tsy mbola mihena ny fahatanjahany, sady miadana tokoa ka tsy manana ahiahy;
24 viscera ejus plena sunt adipe, et medullis ossa illius irrigantur:
Feno ronono ny fitoeran-drononony, ary vonton-tsoka ny taolany.
25 alius vero moritur in amaritudine animæ absque ullis opibus:
Ary ny anankiray maty amin’ ny fahorian’ ny fanahiny kosa ka tsy mba nanandrana soa akory.
26 et tamen simul in pulvere dormient, et vermes operient eos.
Samy mandry ao amin’ ny vovoka izy roa tonta, ka feno olitra ny tenany.
27 Certe novi cogitationes vestras, et sententias contra me iniquas.
Indro, fantatro ny hevitrareo sy ny saim-petsy amelezanareo ahy;
28 Dicitis enim: Ubi est domus principis? et ubi tabernacula impiorum?
Fa hoy ianareo: Aiza ny tranon’ ny mpitohatoha? Ary aiza ny lay fitoeran’ ny ratsy fanahy?
29 Interrogate quemlibet de viatoribus, et hæc eadem illum intelligere cognoscetis:
Kanefa tsy mba nanontany tamin’ ny mpandeha amin’ ny tany lavitra va ianareo? Ary tsy heverinareo va ny zava-mahagaga, ambaran’ Ireo hoe:
30 quia in diem perditionis servatur malus, et ad diem furoris ducetur.
Amin’ ny andro hahitan-doza dia voaaro ihany ny ratsy fanahy, ary amin’ ny andro fahatezerana dia enti-miala izy?
31 Quis arguet coram eo viam ejus? et quæ fecit, quis reddet illi?
Iza no hanambara ny lalany eo anatrehany? Ary raha misy zavatra nataony, iza no sahy hamaly azy?
32 Ipse ad sepulchra ducetur, et in congerie mortuorum vigilabit.
Ary ho entina ho eny an-tany fandevonana izy ka mbola hitazana ao am-pasana;
33 Dulcis fuit glareis Cocyti, et post se omnem hominem trahet, et ante se innumerabiles.
Ho mamy aminy ny bainga any an-dohasaha, ary ny olona rehetra hanaraka azy, toy ny nandehanan’ ny maro tany alohany.
34 Quomodo igitur consolamini me frustra, cum responsio vestra repugnare ostensa sit veritati?]
Endrey! ity ianareo mba mampionona ahy foana! Ary ny famalianareo anefa, raha voasana tsara, dia lainga ihany!
