< Job 19 >

1 Respondens autem Job, dixit:
Entonces Job respondió,
2 [Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
“Hasta cuándo me atormentarás, y aplastarme con palabras?
3 En decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
Me has reprochado diez veces. No se avergüenza de atacarme.
4 Nempe etsi ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
Si es cierto que me he equivocado, mi error sigue siendo yo mismo.
5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
Si de verdad os engrandecéis contra mí, y alega contra mí mi reproche,
6 Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
saben ahora que Dios me ha subvertido, y me ha rodeado con su red.
7 Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet; vociferabor, et non est qui judicet.
“He aquí que clamo por el mal, pero no soy escuchado. Pido ayuda, pero no hay justicia.
8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit.
Ha amurallado mi camino para que no pueda pasar, y ha puesto oscuridad en mis caminos.
9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
Me ha despojado de mi gloria, y me han quitado la corona de la cabeza.
10 Destruxit me undique, et pereo: et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
Me ha destrozado por todos lados, y me he ido. Ha arrancado mi esperanza como un árbol.
11 Iratus est contra me furor ejus, et sic me habuit quasi hostem suum.
También ha encendido su ira contra mí. Me cuenta entre sus adversarios.
12 Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
Sus tropas avanzan juntas, construir una rampa de asedio contra mí, y acampan alrededor de mi tienda.
13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
“Ha puesto a mis hermanos lejos de mí. Mis conocidos están totalmente alejados de mí.
14 Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.
Mis parientes se han ido. Mis amigos conocidos me han olvidado.
15 Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
Los que habitan en mi casa y mis criadas me consideran un extraño. Soy un extranjero a sus ojos.
16 Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum.
Llamo a mi siervo y no me responde. Le ruego con la boca.
17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
Mi aliento es ofensivo para mi esposa. Soy repugnante para los hijos de mi propia madre.
18 Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
Hasta los niños pequeños me desprecian. Si me levanto, hablan contra mí.
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.
Todos mis amigos conocidos me aborrecen. Los que yo amaba se han vuelto contra mí.
20 Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
Mis huesos se pegan a mi piel y a mi carne. He escapado por los pelos.
21 Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me.
“Tened piedad de mí. Tened piedad de mí, amigos míos, porque la mano de Dios me ha tocado.
22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
¿Por qué me persigues como a Dios? y no están satisfechos con mi carne?
23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
“¡Oh, si mis palabras estuvieran ahora escritas! ¡Oh, que estén inscritos en un libro!
24 stylo ferreo et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
Que con una pluma de hierro y plomo ¡quedaron grabados en la roca para siempre!
25 Scio enim quod redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
Pero en cuanto a mí, sé que mi Redentor vive. Al final, se parará sobre la tierra.
26 et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum:
Después de que mi piel sea destruida, entonces veré a Dios en mi carne,
27 quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
a quien yo, incluso yo, veré de mi lado. Mis ojos verán, y no como un extraño. “Mi corazón se consume dentro de mí.
28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
Si decís: “¡Cómo le vamos a perseguir! porque la raíz del asunto se encuentra en mí,
29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse judicium.]
tener miedo de la espada, porque la ira trae los castigos de la espada, para que sepas que hay un juicio”.

< Job 19 >