Job 19
1 Respondens autem Job, dixit:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 [Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
3 En decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
4 Nempe etsi ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,
6 Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
7 Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet; vociferabor, et non est qui judicet.
Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit.
Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
10 Destruxit me undique, et pereo: et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
11 Iratus est contra me furor ejus, et sic me habuit quasi hostem suum.
Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
12 Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
14 Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.
Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
15 Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
16 Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum.
Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
18 Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.
Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
20 Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
21 Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me.
Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
24 stylo ferreo et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
25 Scio enim quod redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.
26 et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum:
A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
27 quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse judicium.]
Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.
