Job 17
1 [Spiritus meus attenuabitur; dies mei breviabuntur: et solum mihi superest sepulchrum.
Мениң роһум сунуқ, Күнлирим түгәй дәйду, Гөрләр мени күтмәктә.
2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
Әтрапимда алдамчи мазақ қилғучилар бар әмәсму? Көзүмниң уларниң ечитқулуғиға тикилип туруштин башқа амали йоқтур.
3 Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me.
Аһ, җеним үчүн Өзүң халиған капаләтни елип Өзүңниң алдида маңа борун болғайсән; Сәндин башқа ким мени қоллап борун болсун?
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina: propterea non exaltabuntur.
Чүнки Сән [достлиримниң] көңлини йоруқлуқтин қалдурғансән; Шуңа Сән уларни ғәлибидинму мәһрум қилисән!
5 Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient.
Ғәниймәт алай дәп достлириға пәшва атқан кишиниң болса, Һәтта балилириниң көзлириму кор болиду.
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
У мени әл-жутларниң алдида сөз-чөчәккә қойди; Мән кишиләр йүзүмгә түкүридиған адәм болуп қалдим.
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
Дәрд-әләмдин көзүм торлишип кәтти, Барлиқ әзалирим көләңгидәк болуп қалди.
8 Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
Бу ишларни көрүп дуруслар һәйрануһәс болиду; Бигуналар ипласларға қарши турушқа қозғилиду.
9 Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
Бирақ һәққаний адәм өз йолида чиң туриду, Қоли пак жүридиған адәмниң күчи тохтавсиз улғийиду.
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
Әнди қени, һәммиңлар, йәнә келиңлар; Араңлардин бирму дана адәм тапалмаймән.
11 Dies mei transierunt; cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum.
Күнлирим ахирлишай дәп қапту, Муддиалирим, көңлүмдики интизарлар үзүлди.
12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
Бу адәмләр кечини күндүзгә айландурмақчи; Улар қараңғулуққа қарап: «Нур йеқинлишиватиду» дейишиватиду.
Әгәр күтсәм, өйүм тәһтисара болиду; Мән қараңғулуққа орнумни раслаймән. (Sheol h7585)
14 Putredini dixi: Pater meus es; Mater mea, et soror mea, vermibus.
«Чирип кетишни: «Сән мениң атам!», Қурутларни: «Апа! Ача!» дәп чақиримән!
15 Ubi est ergo nunc præstolatio mea? et patientiam meam quis considerat?
Ундақта үмүтүм нәдә? Шундақ, үмүтүмни ким көрәлисун?
