Job 17
1 [Spiritus meus attenuabitur; dies mei breviabuntur: et solum mihi superest sepulchrum.
| «روح من تلف شده، و روزهایم تمام گردیده، و قبر برای من حاضر است. | ۱ |
2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
| به درستی که استهزاکنندگان نزد منند، و چشم من در منازعت ایشان دائم می‌ماند. | ۲ |
3 Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me.
| الان گرو بده و به جهت من نزد خود ضامن باش. والا کیست که به من دست دهد؟ | ۳ |
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina: propterea non exaltabuntur.
| چونکه دل ایشان را از حکمت منع کرده‌ای، بنابراین ایشان را بلند نخواهی ساخت. | ۴ |
5 Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient.
| کسی‌که دوستان خود را به تاراج تسلیم کند، چشمان فرزندانش تار خواهد شد. | ۵ |
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
| مرا نزدامت‌ها مثل ساخته است، و مثل کسی‌که بر رویش آب دهان اندازند شده‌ام. | ۶ |
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
| چشم من از غصه کاهیده شده است، و تمامی اعضایم مثل سایه گردیده. | ۷ |
8 Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
| راستان به‌سبب این، حیران می‌مانند وصالحان خویشتن را بر ریاکاران برمی انگیزانند. | ۸ |
9 Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
| لیکن مرد عادل به طریق خود متمسک می‌شود، و کسی‌که دست پاک دارد، در قوت ترقی خواهدنمود. | ۹ |
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
| «اما همه شما برگشته، الان بیایید و در میان شما حکیمی نخواهم یافت. | ۱۰ |
11 Dies mei transierunt; cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum.
| روزهای من گذشته، و قصدهای من و فکرهای دلم منقطع شده است. | ۱۱ |
12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
| شب را به روز تبدیل می‌کنند و باوجود تاریکی می‌گویند روشنایی نزدیک است. | ۱۲ |
| وقتی که امید دارم هاویه خانه من می‌باشد، وبستر خود را در تاریکی می‌گسترانم، (Sheol h7585) | ۱۳ |
14 Putredini dixi: Pater meus es; Mater mea, et soror mea, vermibus.
| و به هلاکت می‌گویم تو پدر من هستی و به کرم که تومادر و خواهر من می‌باشی. | ۱۴ |
15 Ubi est ergo nunc præstolatio mea? et patientiam meam quis considerat?
| پس امید من کجااست؟ و کیست که امید مرا خواهد دید؟ | ۱۵ |
