Job 12
1 Respondens autem Job, dixit:
Kaj Ijob respondis kaj diris:
2 [Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?
Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
3 Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum; quis enim hæc quæ nostis ignorat?
Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
4 Qui deridetur ab amico suo, sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim justi simplicitas.
Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
5 Lampas contempta apud cogitationes divitum parata ad tempus statutum.
Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
6 Abundant tabernacula prædonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.
Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
7 Nimirum interroga jumenta, et docebunt te; et volatilia cæli, et indicabunt tibi.
Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
8 Loquere terræ, et respondebit tibi, et narrabunt pisces maris.
Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
9 Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit?
Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
10 In cujus manu anima omnis viventis, et spiritus universæ carnis hominis.
De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
11 Nonne auris verba dijudicat? et fauces comedentis, saporem?
La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
12 In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.
La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
13 Apud ipsum est sapientia et fortitudo; ipse habet consilium et intelligentiam.
Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
14 Si destruxerit, nemo est qui ædificet; si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
15 Si continuerit aquas, omnia siccabuntur; et si emiserit eas, subvertent terram.
Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
16 Apud ipsum est fortitudo et sapientia; ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
17 Adducit consiliarios in stultum finem, et judices in stuporem.
Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
18 Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum.
La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
19 Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:
Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
20 commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.
Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
21 Effundit despectionem super principes, eos qui oppressi fuerant relevans.
Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
22 Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.
Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
23 Qui multiplicat gentes, et perdit eas, et subversas in integrum restituit.
Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
24 Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium:
Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
25 palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.]
Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
