Job 11
1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
Le hoe ty natoi’ i Tsofare nte Naamate:
2 [Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus justificabitur?
Hapoke tsy ho valeañe hao i entan-tsy fotofoto rezay, hahazo to hao ondaty lifo-dañonañeo?
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
Hampijomohòn-ty lahilahy hao ty fangaradadaha’o, tsy hendaha’ ondaty hao t’ie manivetive?
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
ami’ty nanoa’o ty hoe: Ki’e o fañòhakoo, naho malio-tahin-draho am-pivazohoa’o.
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
Aa ehe te hitsara t’i Andrianañahare, naho hanokake fivimby ama’o,
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex ejus: et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo quam meretur iniquitas tua!
hitaroña’e hihitse miheotse! Toe aman’ ila roe ty hilala to. Aa le mahafohina te apon’ Añahare ty ila’ o hakeo’oo.
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
Mahafitsikarake o raha miheotse aman’ Añahareo v’iheo? Mahafañitsokitsoke o efe’ efe’ i El-Sadai hao?
Sikal’ an-dindìñe eñe iereo? —ino ty ho mete’o? laleke ta i Tsikeokeokey —ino ty ho fohi’o? (Sheol h7585)
9 Longior terra mensura ejus, et latior mari.
Lava te ami’ty tane toy ty andava’e, mihenehene te amy riakey.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
Ke miary re, ke mampigabeñe, he manontoñe, ia ty hanebañe aze?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem, nonne considerat?
Toe arofoana’e ty votro; naho vazoho’e ty hakeo, ndra t’ie tsy mandohy.
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
Kanao hahilala ty dagola, le mahaterak’ ondaty ty borìke-ly.
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
Avantaño arè ty arofo’o, vaho avelaro ama’e o fità’oo,
14 Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,
apoho añe ze hakeo am-pità’o; ko ado’o hitobok’ añ’akiba’o ao ty tahiñe,
15 tunc levare poteris faciem tuam absque macula; et eris stabilis, et non timebis.
Ie amy zao, hampiandrae’o laharañe tsy aman-kila; hijohan-drehe tsy an-kahembañañe.
16 Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
Ho haliño’o ty fisotria’o; ho tiahi’o hoe rano fa nisaok’ añe.
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam; et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
Le hazava te amy tsipinde-menay ty havelo’o; naho manahake ty maraindray i haìe’ey.
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe: et defossus securus dormies.
Le hahatoky irehe kanao am-pitamàñe; mijilojilova añ’ariari’o, le màndrea an-kanintsiñe.
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat; et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
Ho nihity tsy an-kahembañañe vaho maro ty hipay imba ama’o.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis: et spes illorum abominatio animæ.]
Fe ho tofake ty maso’ o lo-tserekeo; le tsy aia ty hivoratsaha’e, vaho ty fipetro’e avao ty hisalala’e.
