Hebræos 12
1 Ideoque et nos tantam habentes impositam nubem testium, deponentes omne pondus, et circumstans nos peccatum, per patientiam curramus ad propositum nobis certamen:
అతో హేతోరేతావత్సాక్షిమేఘై ర్వేష్టితాః సన్తో వయమపి సర్వ్వభారమ్ ఆశుబాధకం పాపఞ్చ నిక్షిప్యాస్మాకం గమనాయ నిరూపితే మార్గే ధైర్య్యేణ ధావామ|
2 aspicientes in auctorem fidei, et consummatorem Jesum, qui proposito sibi gaudio sustinuit crucem, confusione contempta, atque in dextera sedis Dei sedet.
యశ్చాస్మాకం విశ్వాసస్యాగ్రేసరః సిద్ధికర్త్తా చాస్తి తం యీశుం వీక్షామహై యతః స స్వసమ్ముఖస్థితానన్దస్య ప్రాప్త్యర్థమ్ అపమానం తుచ్ఛీకృత్య క్రుశస్య యాతనాం సోఢవాన్ ఈశ్వరీయసింహాసనస్య దక్షిణపార్శ్వే సముపవిష్టవాంశ్చ|
3 Recogitate enim eum qui talem sustinuit a peccatoribus adversum semetipsum contradictionem: ut ne fatigemini, animis vestris deficientes.
యః పాపిభిః స్వవిరుద్ధమ్ ఏతాదృశం వైపరీత్యం సోఢవాన్ తమ్ ఆలోచయత తేన యూయం స్వమనఃసు శ్రాన్తాః క్లాన్తాశ్చ న భవిష్యథ|
4 Nondum enim usque ad sanguinem restitistis, adversus peccatum repugnantes:
యూయం పాపేన సహ యుధ్యన్తోఽద్యాపి శోణితవ్యయపర్య్యన్తం ప్రతిరోధం నాకురుత|
5 et obliti estis consolationis, quæ vobis tamquam filiis loquitur, dicens: Fili mi, noli negligere disciplinam Domini: neque fatigeris dum ab eo argueris.
తథా చ పుత్రాన్ ప్రతీవ యుష్మాన్ ప్రతి య ఉపదేశ ఉక్తస్తం కిం విస్మృతవన్తః? "పరేశేన కృతాం శాస్తిం హే మత్పుత్ర న తుచ్ఛయ| తేన సంభర్త్సితశ్చాపి నైవ క్లామ్య కదాచన|
6 Quem enim diligit Dominus, castigat: flagellat autem omnem filium, quem recipit.
పరేశః ప్రీయతే యస్మిన్ తస్మై శాస్తిం దదాతి యత్| యన్తు పుత్రం స గృహ్లాతి తమేవ ప్రహరత్యపి| "
7 In disciplina perseverate. Tamquam filiis vobis offert se Deus: quis enim filius, quem non corripit pater?
యది యూయం శాస్తిం సహధ్వం తర్హీశ్వరః పుత్రైరివ యుష్మాభిః సార్ద్ధం వ్యవహరతి యతః పితా యస్మై శాస్తిం న దదాతి తాదృశః పుత్రః కః?
8 quod si extra disciplinam estis, cujus participes facti sunt omnes: ergo adulteri, et non filii estis.
సర్వ్వే యస్యాః శాస్తేరంశినో భవన్తి సా యది యుష్మాకం న భవతి తర్హి యూయమ్ ఆత్మజా న కిన్తు జారజా ఆధ్వే|
9 Deinde patres quidem carnis nostræ, eruditores habuimus, et reverebamur eos, non multo magis obtemperabimus Patri spirituum, et vivemus?
అపరమ్ అస్మాకం శారీరికజన్మదాతారోఽస్మాకం శాస్తికారిణోఽభవన్ తే చాస్మాభిః సమ్మానితాస్తస్మాద్ య ఆత్మనాం జనయితా వయం కిం తతోఽధికం తస్య వశీభూయ న జీవిష్యామః?
10 Et illi quidem in tempore paucorum dierum, secundum voluntatem suam erudiebant nos: hic autem ad id quod utile est in recipiendo sanctificationem ejus.
తే త్వల్పదినాని యావత్ స్వమనోఽమతానుసారేణ శాస్తిం కృతవన్తః కిన్త్వేషోఽస్మాకం హితాయ తస్య పవిత్రతాయా అంశిత్వాయ చాస్మాన్ శాస్తి|
11 Omnis autem disciplina in præsenti quidem videtur non esse gaudii, sed mœroris: postea autem fructum pacatissimum exercitatis per eam, reddet justitiæ.
శాస్తిశ్చ వర్త్తమానసమయే కేనాపి నానన్దజనికా కిన్తు శోకజనికైవ మన్యతే తథాపి యే తయా వినీయన్తే తేభ్యః సా పశ్చాత్ శాన్తియుక్తం ధర్మ్మఫలం దదాతి|
12 Propter quod remissas manus, et soluta genua erigite,
అతఏవ యూయం శిథిలాన్ హస్తాన్ దుర్బ్బలాని జానూని చ సబలాని కురుధ్వం|
13 et gressus rectos facite pedibus vestris: ut non claudicans quis erret, magis autem sanetur.
యథా చ దుర్బ్బలస్య సన్ధిస్థానం న భజ్యేత స్వస్థం తిష్ఠేత్ తథా స్వచరణార్థం సరలం మార్గం నిర్మ్మాత|
14 Pacem sequimini cum omnibus, et sanctimoniam, sine qua nemo videbit Deum:
అపరఞ్చ సర్వ్వైః సార్థమ్ ఏక్యభావం యచ్చ వినా పరమేశ్వరస్య దర్శనం కేనాపి న లప్స్యతే తత్ పవిత్రత్వం చేష్టధ్వం|
15 contemplantes nequis desit gratiæ Dei: ne qua radix amaritudinis sursum germinans impediat, et per illam inquinentur multi.
యథా కశ్చిద్ ఈశ్వరస్యానుగ్రహాత్ న పతేత్, యథా చ తిక్తతాయా మూలం ప్రరుహ్య బాధాజనకం న భవేత్ తేన చ బహవోఽపవిత్రా న భవేయుః,
16 Ne quis fornicator, aut profanus ut Esau: qui propter unam escam vendidit primitiva sua:
యథా చ కశ్చిత్ లమ్పటో వా ఏకకృత్వ ఆహారార్థం స్వీయజ్యేష్ఠాధికారవిక్రేతా య ఏషౌస్తద్వద్ అధర్మ్మాచారీ న భవేత్ తథా సావధానా భవత|
17 scitote enim quoniam et postea cupiens hæreditare benedictionem, reprobatus est: non enim invenit pœnitentiæ locum, quamquam cum lacrimis inquisisset eam.
యతః స ఏషౌః పశ్చాద్ ఆశీర్వ్వాదాధికారీ భవితుమ్ ఇచ్ఛన్నపి నానుగృహీత ఇతి యూయం జానీథ, స చాశ్రుపాతేన మత్యన్తరం ప్రార్థయమానోఽపి తదుపాయం న లేభే|
18 Non enim accessistis ad tractabilem montem, et accensibilem ignem, et turbinem, et caliginem, et procellam,
అపరఞ్చ స్పృశ్యః పర్వ్వతః ప్రజ్వలితో వహ్నిః కృష్ణావర్ణో మేఘో ఽన్ధకారో ఝఞ్భ్శ తూరీవాద్యం వాక్యానాం శబ్దశ్చ నైతేషాం సన్నిధౌ యూయమ్ ఆగతాః|
19 et tubæ sonum, et vocem verborum, quam qui audierunt, excusaverunt se, ne eis fieret verbum.
తం శబ్దం శ్రుత్వా శ్రోతారస్తాదృశం సమ్భాషణం యత్ పున ర్న జాయతే తత్ ప్రార్థితవన్తః|
20 Non enim portabant quod dicebatur: Et si bestia tetigerit montem, lapidabitur.
యతః పశురపి యది ధరాధరం స్పృశతి తర్హి స పాషాణాఘాతై ర్హన్తవ్య ఇత్యాదేశం సోఢుం తే నాశక్నువన్|
21 Et ita terribile erat quod videbatur. Moyses dixit: Exterritus sum, et tremebundus.
తచ్చ దర్శనమ్ ఏవం భయానకం యత్ మూససోక్తం భీతస్త్రాసయుక్తశ్చాస్మీతి|
22 Sed accessistis ad Sion montem, et civitatem Dei viventis, Jerusalem cælestem, et multorum millium angelorum frequentiam,
కిన్తు సీయోన్పర్వ్వతో ఽమరేశ్వరస్య నగరం స్వర్గస్థయిరూశాలమమ్ అయుతాని దివ్యదూతాః
23 et ecclesiam primitivorum, qui conscripti sunt in cælis, et judicem omnium Deum, et spiritus justorum perfectorum,
స్వర్గే లిఖితానాం ప్రథమజాతానామ్ ఉత్సవః సమితిశ్చ సర్వ్వేషాం విచారాధిపతిరీశ్వరః సిద్ధీకృతధార్మ్మికానామ్ ఆత్మానో
24 et testamenti novi mediatorem Jesum, et sanguinis aspersionem melius loquentem quam Abel.
నూతననియమస్య మధ్యస్థో యీశుః, అపరం హాబిలో రక్తాత్ శ్రేయః ప్రచారకం ప్రోక్షణస్య రక్తఞ్చైతేషాం సన్నిధౌ యూయమ్ ఆగతాః|
25 Videte ne recusetis loquentem. Si enim illi non effugerunt, recusantes eum, qui super terram loquebatur: multo magis nos, qui de cælis loquentem nobis avertimus.
సావధానా భవత తం వక్తారం నావజానీత యతో హేతోః పృథివీస్థితః స వక్తా యైరవజ్ఞాతస్తై ర్యది రక్షా నాప్రాపి తర్హి స్వర్గీయవక్తుః పరాఙ్ముఖీభూయాస్మాభిః కథం రక్షా ప్రాప్స్యతే?
26 Cujus vox movit terram tunc: nunc autem repromittit, dicens: Adhuc semel, et ego movebo non solum terram, sed et cælum.
తదా తస్య రవాత్ పృథివీ కమ్పితా కిన్త్విదానీం తేనేదం ప్రతిజ్ఞాతం యథా, "అహం పునరేకకృత్వః పృథివీం కమ్పయిష్యామి కేవలం తన్నహి గగనమపి కమ్పయిష్యామి| "
27 Quod autem, Adhuc semel, dicit: declarat mobilium translationem tamquam factorum, ut maneant ea quæ sunt immobilia.
స ఏకకృత్వః శబ్దో నిశ్చలవిషయాణాం స్థితయే నిర్మ్మితానామివ చఞ్చలవస్తూనాం స్థానాన్తరీకరణం ప్రకాశయతి|
28 Itaque regnum immobile suscipientes, habemus gratiam: per quam serviamus placentes Deo, cum metu et reverentia.
అతఏవ నిశ్చలరాజ్యప్రాప్తైరస్మాభిః సోఽనుగ్రహ ఆలమ్బితవ్యో యేన వయం సాదరం సభయఞ్చ తుష్టిజనకరూపేణేశ్వరం సేవితుం శక్నుయామ|
29 Etenim Deus noster ignis consumens est.
యతోఽస్మాకమ్ ఈశ్వరః సంహారకో వహ్నిః|
