< Genesis 11 >

1 Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem.
Entonces toda la tierra tenía una sola lengua y las mismas palabras.
2 Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Sennaar, et habitaverunt in eo.
Aconteció que al salir hacia el oriente, encontraron una llanura en la tierra de Sinar y se establecieron allí.
3 Dixitque alter ad proximum suum: Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni. Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro cæmento:
Entonces se dijeron unos a otros: Vengan, fabriquemos adobes y quemémoslos con fuego. El ladrillo les sirvió en lugar de piedra, y el asfalto en lugar de argamasa.
4 et dixerunt: Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cujus culmen pertingat ad cælum: et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras.
Y dijeron: Vengan, construyámonos una ciudad y una torre cuya cúspide llegue al cielo. Hagámonos un nombre, en caso de que seamos esparcidos por la superficie de toda la tierra.
5 Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam ædificabant filii Adam,
Pero Yavé descendió para ver la ciudad y la torre que edificaban los hijos de los hombres.
6 et dixit: Ecce, unus est populus, et unum labium omnibus: cœperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant.
Y Yavé dijo: Ciertamente son un pueblo y todos ellos tienen la misma lengua. Éste es solo el principio de su obra y nada les hará desistir de lo que planean hacer.
7 Venite igitur, descendamus, et confundamus ibi linguam eorum, ut non audiat unusquisque vocem proximi sui.
Vamos, descendamos ya y confundamos allí su lengua para que nadie entienda el lenguaje del otro.
8 Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras, et cessaverunt ædificare civitatem.
Yavé los dispersó de allí por toda la superficie de la tierra, y desistieron de construir la ciudad.
9 Et idcirco vocatum est nomen ejus Babel, quia ibi confusum est labium universæ terræ: et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum.
Por eso lo llamó Babel, porque allí Yavé confundió la lengua de toda la tierra. Desde allí Yavé los esparció por la superficie de toda la tierra.
10 Hæ sunt generationes Sem: Sem erat centum annorum quando genuit Arphaxad, biennio post diluvium.
Estos son los descendientes de Sem: Cuando Sem tenía 100 años engendró a Arfaxad, dos años después del diluvio.
11 Vixitque Sem, postquam genuit Arphaxad, quingentis annis: et genuit filios et filias.
Sem vivió después de engendrar a Arfaxad 500 años, y engendró hijos e hijas.
12 Porro Arphaxad vixit triginta quinque annis, et genuit Sale.
Arfaxad vivió 35 años y engendró a Sala.
13 Vixitque Arphaxad, postquam genuit Sale, trecentis tribus annis: et genuit filios et filias.
Arfaxad vivió 403 años después que engendró a Sala, y engendró hijos e hijas.
14 Sale quoque vixit triginta annis, et genuit Heber.
Sala vivió 30 años y engendró a Heber.
15 Vixitque Sale, postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis: et genuit filios et filias.
Sala vivió después de engendrar a Heber 403 años, y engendró hijos e hijas.
16 Vixit autem Heber triginta quatuor annis, et genuit Phaleg.
Heber vivió 34 años y engendró a Peleg.
17 Et vixit Heber postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis: et genuit filios et filias.
Heber vivió después de engendrar a Peleg 430 años, y engendró hijos e hijas.
18 Vixit quoque Phaleg triginta annis, et genuit Reu.
Peleg vivió 30 años y engendró a Reú.
19 Vixitque Phaleg, postquam genuit Reu, ducentis novem annis: et genuit filios et filias.
Peleg vivió 209 años después de engendrar a Reú, y engendró hijos e hijas.
20 Vixit autem Reu triginta duobus annis, et genuit Sarug.
Reú vivió 32 años y engendró a Serug.
21 Vixit quoque Reu, postquam genuit Sarug, ducentis septem annis: et genuit filios et filias.
Reú vivió después de engendrar a Serug 207 años, y engendró hijos e hijas.
22 Vixit vero Sarug triginta annis, et genuit Nachor.
Serug vivió 30 años y engendró a Nacor.
23 Vixitque Sarug, postquam genuit Nachor, ducentis annis: et genuit filios et filias.
Después de engendrar a Nacor, Serug vivió 200 años, y engendró hijos e hijas.
24 Vixit autem Nachor viginti novem annis, et genuit Thare.
Nacor vivió 29 años y engendró a Taré.
25 Vixitque Nachor, postquam genuit Thare, centum decem et novem annis: et genuit filios et filias.
Nacor vivió después de engendrar a Taré 119 años, y engendró hijos e hijas.
26 Vixitque Thare septuaginta annis, et genuit Abram, et Nachor, et Aran.
Y Taré vivió 70 años y engendró a Abram, a Nacor y a Harán.
27 Hæ sunt autem generationes Thare: Thare genuit Abram, Nachor et Aran. Porro Aran genuit Lot.
Estos son los descendientes de Taré: Taré engendró a Abram, a Nacor y a Harán. Harán engendró a Lot.
28 Mortuusque est Aran ante Thare patrem suum, in terra nativitatis suæ, in Ur Chaldæorum.
Pero Harán murió antes que su padre Taré en la tierra de su nacimiento, Ur de los caldeos.
29 Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram, Sarai: et nomen uxoris Nachor, Melcha filia Aran, patris Melchæ, et patris Jeschæ.
Abram y Nacor tomaron para ellos esposas. El nombre de la esposa de Abram era Saray y el de la esposa de Nacor era Milca, hija de Harán, padre de Milca y de Isca.
30 Erat autem Sarai sterilis, nec habebat liberos.
Saray era estéril. No tenía hijos.
31 Tulit itaque Thare Abram filium suum, et Lot filium Aran, filium filii sui, et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldæorum, ut irent in terram Chanaan: veneruntque usque Haran, et habitaverunt ibi.
Taré tomó a Abram, su hijo, a Lot, su nieto, hijo de Harán, y a Saray, su nuera, esposa de su hijo Abram, y salieron de Ur de los caldeos para ir a la tierra de Canaán. Pero llegaron hasta Harán y se establecieron allí.
32 Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Haran.
Los días de Taré fueron 205 años, y murió en Harán.

< Genesis 11 >