Corinthios I 9

1 Non sum liber? non sum Apostolus? nonne Christum Jesum Dominum nostrum vidi? nonne opus meum vos estis in Domino?

ahaM kim ekaH prerito nAsmi? kimahaM svatantro nAsmi? asmAkaM prabhu ryIzuH khrISTaH kiM mayA nAdarzi? yUyamapi kiM prabhunA madIyazramaphalasvarUpA na bhavatha?

2 Et si aliis non sum Apostolus, sed tamen vobis sum: nam signaculum apostolatus mei vos estis in Domino.

anyalokAnAM kRte yadyapyahaM prerito na bhaveyaM tathAca yuSmatkRte prerito'smi yataH prabhunA mama preritatvapadasya mudrAsvarUpA yUyamevAdhve|

3 Mea defensio apud eos qui me interrogant, hæc est:

ye lokA mayi doSamAropayanti tAn prati mama pratyuttarametat|

4 Numquid non habemus potestatem manducandi et bibendi?

bhojanapAnayoH kimasmAkaM kSamatA nAsti?

5 numquid non habemus potestatem mulierem sororem circumducendi sicut et ceteri Apostoli, et fratres Domini, et Cephas?

anye preritAH prabho rbhrAtarau kaiphAzca yat kurvvanti tadvat kAJcit dharmmabhaginIM vyUhya tayA sArddhaM paryyaTituM vayaM kiM na zaknumaH?

6 aut ego solus, et Barnabas, non habemus potestatem hoc operandi?

sAMsArikazramasya parityAgAt kiM kevalamahaM barNabbAzca nivAritau?

7 Quis militat suis stipendiis umquam? quis plantat vineam, et de fructu ejus non edit? quis pascit gregem, et de lacte gregis non manducat?

nijadhanavyayena kaH saMgrAmaM karoti? ko vA drAkSAkSetraM kRtvA tatphalAni na bhuGkte? ko vA pazuvrajaM pAlayan tatpayo na pivati?

8 Numquid secundum hominem hæc dico? an et lex hæc non dicit?

kimahaM kevalAM mAnuSikAM vAcaM vadAmi? vyavasthAyAM kimetAdRzaM vacanaM na vidyate?

9 Scriptum est enim in lege Moysi: Non alligabis os bovi trituranti. Numquid de bobus cura est Deo?

mUsAvyavasthAgranthe likhitamAste, tvaM zasyamarddakavRSasyAsyaM na bhaMtsyasIti| IzvareNa balIvarddAnAmeva cintA kiM kriyate?

10 an propter nos utique hoc dicit? Nam propter nos scripta sunt: quoniam debet in spe qui arat, arare: et qui triturat, in spe fructus percipiendi.

kiM vA sarvvathAsmAkaM kRte tadvacanaM tenoktaM? asmAkameva kRte tallikhitaM| yaH kSetraM karSati tena pratyAzAyuktena karSTavyaM, yazca zasyAni marddayati tena lAbhapratyAzAyuktena mardditavyaM|

11 Si nos vobis spiritualia seminavimus, magnum est si nos carnalia vestra metamus?

yuSmatkRte'smAbhiH pAratrikANi bIjAni ropitAni, ato yuSmAkamaihikaphalAnAM vayam aMzino bhaviSyAmaH kimetat mahat karmma?

12 Si alii potestatis vestræ participes sunt, quare non potius nos? Sed non usi sumus hac potestate: sed omnia sustinemus, ne quod offendiculum demus Evangelio Christi.

yuSmAsu yo'dhikArastasya bhAgino yadyanye bhaveyustarhyasmAbhistato'dhikaM kiM tasya bhAgibhi rna bhavitavyaM? adhikantu vayaM tenAdhikAreNa na vyavahRtavantaH kintu khrISTIyasusaMvAdasya ko'pi vyAghAto'smAbhiryanna jAyeta tadarthaM sarvvaM sahAmahe|

13 Nescitis quoniam qui in sacrario operantur quæ de sacrario sunt, edunt: et qui altari deserviunt, cum altari participant?

aparaM ye pavitravastUnAM paricaryyAM kurvvanti te pavitravastuto bhakSyANi labhante, ye ca vedyAH paricaryyAM kurvvanti te vedisthavastUnAm aMzino bhavantyetad yUyaM kiM na vida?

14 Ita et Dominus ordinavit iis qui Evangelium annuntiant, de Evangelio vivere.

tadvad ye susaMvAdaM ghoSayanti taiH susaMvAdena jIvitavyamiti prabhunAdiSTaM|

15 Ego autem nullo horum usus sum. Non autem scripsi hæc ut ita fiant in me: bonum est enim mihi magis mori, quam ut gloriam meam quis evacuet.

ahameteSAM sarvveSAM kimapi nAzritavAn mAM prati tadanusArAt AcaritavyamityAzayenApi patramidaM mayA na likhyate yataH kenApi janena mama yazaso mudhAkaraNAt mama maraNaM varaM|

16 Nam si evangelizavero, non est mihi gloria: necessitas enim mihi incumbit: væ enim mihi est, si non evangelizavero.

susaMvAdagheSaNAt mama yazo na jAyate yatastadghoSaNaM mamAvazyakaM yadyahaM susaMvAdaM na ghoSayeyaM tarhi mAM dhik|

17 Si enim volens hoc ago, mercedem habeo: si autem invitus, dispensatio mihi credita est.

icchukena tat kurvvatA mayA phalaM lapsyate kintvanicchuke'pi mayi tatkarmmaNo bhAro'rpito'sti|

18 Quæ est ergo merces mea? ut Evangelium prædicans, sine sumptu ponam Evangelium, ut non abutar potestate mea in Evangelio.

etena mayA labhyaM phalaM kiM? susaMvAdena mama yo'dhikAra Aste taM yadabhadrabhAvena nAcareyaM tadarthaM susaMvAdaghoSaNasamaye tasya khrISTIyasusaMvAdasya nirvyayIkaraNameva mama phalaM|

19 Nam cum liber essem ex omnibus, omnium me servum feci, ut plures lucrifacerem.

sarvveSAm anAyatto'haM yad bhUrizo lokAn pratipadye tadarthaM sarvveSAM dAsatvamaGgIkRtavAn|

20 Et factus sum Judæis tamquam Judæus, ut Judæos lucrarer:

yihUdIyAn yat pratipadye tadarthaM yihUdIyAnAM kRte yihUdIyaivAbhavaM| ye ca vyavasthAyattAstAn yat pratipadye tadarthaM vyavasthAnAyatto yo'haM so'haM vyavasthAyattAnAM kRte vyavasthAyattaivAbhavaM|

21 iis qui sub lege sunt, quasi sub lege essem (cum ipse non essem sub lege) ut eos qui sub lege erant, lucrifacerem: iis qui sine lege erant, tamquam sine lege essem (cum sine lege Dei non essem: sed in lege essem Christi) ut lucrifacerem eos qui sine lege erant.

ye cAlabdhavyavasthAstAn yat pratipadye tadartham Izvarasya sAkSAd alabdhavyavastho na bhUtvA khrISTena labdhavyavastho yo'haM so'ham alabdhavyavasthAnAM kRte'labdhavyavastha ivAbhavaM|

22 Factus sum infirmis infirmus, ut infirmos lucrifacerem. Omnibus omnia factus sum, ut omnes facerem salvos.

durbbalAn yat pratipadye tadarthamahaM durbbalAnAM kRte durbbalaivAbhavaM| itthaM kenApi prakAreNa katipayA lokA yanmayA paritrANaM prApnuyustadarthaM yo yAdRza AsIt tasya kRte 'haM tAdRzaivAbhavaM|

23 Omnia autem facio propter Evangelium: ut particeps ejus efficiar.

idRza AcAraH susaMvAdArthaM mayA kriyate yato'haM tasya phalAnAM sahabhAgI bhavitumicchAmi|

24 Nescitis quod ii qui in stadio currunt, omnes quidem currunt, sed unus accipit bravium? Sic currite ut comprehendatis.

paNyalAbhArthaM ye dhAvanti dhAvatAM teSAM sarvveSAM kevala ekaH paNyaM labhate yuSmAbhiH kimetanna jJAyate? ato yUyaM yathA paNyaM lapsyadhve tathaiva dhAvata|

25 Omnis autem qui in agone contendit, ab omnibus se abstinet, et illi quidem ut corruptibilem coronam accipiant: nos autem incorruptam.

mallA api sarvvabhoge parimitabhogino bhavanti te tu mlAnAM srajaM lipsante kintu vayam amlAnAM lipsAmahe|

26 Ego igitur sic curro, non quasi in incertum: sic pugno, non quasi aërem verberans:

tasmAd ahamapi dhAvAmi kintu lakSyamanuddizya dhAvAmi tannahi| ahaM mallaiva yudhyAmi ca kintu chAyAmAghAtayanniva yudhyAmi tannahi|

27 sed castigo corpus meum, et in servitutem redigo: ne forte cum aliis prædicaverim, ipse reprobus efficiar.

itarAn prati susaMvAdaM ghoSayitvAhaM yat svayamagrAhyo na bhavAmi tadarthaM deham Ahanmi vazIkurvve ca|