< Corinthios I 13 >

1 Si linguis hominum loquar, et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut æs sonans, aut cymbalum tinniens.
Si hablo las lenguas de los hombres y de los ángeles, y no tengo amor, soy como metal que resuena, o campana de gran voz.
2 Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam: et si habuero omnem fidem ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum.
Y si tengo el poder de un profeta, y tengo conocimiento de todas las cosas secretas; y si tengo toda la fe, por la cual las montañas pueden moverse de su lugar, pero no tengo amor, no soy nada.
3 Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ita ut ardeam, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest.
Y si entrego todos mis bienes a los pobres, y si doy mi cuerpo para ser quemado, pero no tengo amor, de nada me sirve.
4 Caritas patiens est, benigna est. Caritas non æmulatur, non agit perperam, non inflatur,
El amor es sufrido; el amor es amable; el amor no tiene envidia; el amor no es presumido, el amor no tiene orgullo;
5 non est ambitiosa, non quærit quæ sua sunt, non irritatur, non cogitat malum,
Los caminos del amor son siempre justos, no busca los suyo; no se enoja rápidamente, no guarda rencor;
6 non gaudet super iniquitate, congaudet autem veritati:
No se complace en hacer mal, sino que se alegra de lo que es verdadero;
7 omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.
El amor tiene el poder de sufrir todas las cosas, todo lo cree, todo lo espera, todo lo soporta.
8 Caritas numquam excidit: sive prophetiæ evacuabuntur, sive linguæ cessabunt, sive scientia destruetur.
El amor nunca deja de ser; pero las profecías se acabarán, las lenguas cesarán, y el conocimiento se acabará.
9 Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus.
Porque nuestro conocimiento es sólo en parte, y la palabra del profeta solo da una parte de lo que es verdadero:
10 Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est.
Pero cuando lo que es perfecto venga, entonces lo que es en parte se acabará.
11 Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi quæ erant parvuli.
Cuando era niño, usé el lenguaje de un niño, tuve los sentimientos de un niño y los pensamientos de un niño: ahora que soy hombre, dejé atrás lo que era propio de un niño.
12 Videmus nunc per speculum in ænigmate: tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte: tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum.
Porque ahora vemos cosas borrosas como en un espejo, a oscuras; pero luego lo veremos cara a cara: ahora mi conocimiento es en parte; pero un día lo conoceré todo del mismo modo que Dios me conoce a mí.
13 Nunc autem manent fides, spes, caritas, tria hæc: major autem horum est caritas.
Pero ahora todavía tenemos fe, esperanza, amor, estos tres; y el mayor de estos es el amor.

< Corinthios I 13 >