< Corinthios I 13 >

1 Si linguis hominum loquar, et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut æs sonans, aut cymbalum tinniens.
Si yo hablo en lenguas humanas y angélicas, y no tengo amor, soy un bronce que resuena, o un címbalo que vibra.
2 Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam: et si habuero omnem fidem ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum.
Y si tuviera [don de ]profecía y entendiera todos los misterios y todo conocimiento, y si tuviera toda la fe para remover montañas, pero no tengo amor, nada soy.
3 Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ita ut ardeam, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest.
Si distribuyera todas mis posesiones y entregara mi cuerpo para enorgullecerme, pero no tengo amor, de nada me sirve.
4 Caritas patiens est, benigna est. Caritas non æmulatur, non agit perperam, non inflatur,
El amor es paciente. Es bondadoso. No está lleno de envidia. No se alaba, no es arrogante,
5 non est ambitiosa, non quærit quæ sua sunt, non irritatur, non cogitat malum,
no es indecente, no es egoísta, no se irrita, no guarda rencor.
6 non gaudet super iniquitate, congaudet autem veritati:
No se goza por la injusticia, pero se regocija por la verdad.
7 omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.
Todo lo sufre, todo lo cree, todo lo espera, todo lo soporta.
8 Caritas numquam excidit: sive prophetiæ evacuabuntur, sive linguæ cessabunt, sive scientia destruetur.
El amor nunca caduca. Pero si hay profecías, cesarán; si hay lenguas, acabarán; si hay conocimiento, será abolido.
9 Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus.
Porque en parte conocemos y en parte profetizamos,
10 Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est.
pero cuando venga lo perfecto, lo imperfecto será abolido.
11 Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi quæ erant parvuli.
Cuando [yo] era niño, hablaba como niño, pensaba como niño, opinaba como niño. Cuando llegué a ser hombre, dejé lo que era de niño.
12 Videmus nunc per speculum in ænigmate: tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte: tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum.
Porque ahora vemos el reflejo como en un espejo, pero entonces [veremos] cara a cara. Ahora conozco en parte, pero entonces conoceré como he sido conocido.
13 Nunc autem manent fides, spes, caritas, tria hæc: major autem horum est caritas.
Y ahora permanecen estos tres: [la] fe, [la ]esperanza, [el ]amor. Pero [el] mayor de éstos es el amor.

< Corinthios I 13 >